Ҳоло то ироаи Паёми Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон чанд рӯзи ба шумор мондааст. Аз Паём то Паёми имсола дар кишвар чи қадар корҳои ободониву хуррамгардонӣ ба анҷом расиданд. Бояд қайд намуд, ки дар ин раванд шаҳрвандон дар канори Роҳбари давлати худ дар самти гул-гулшукуфоии Тоҷикистон азиз
«Ёдгори дил» маҷмўаи тозаи ашъори Ҳоҷиб аст иборат аз ғазал, мухаммас, маснавӣ ва ғайра. Чунон ки аз жанри шеърҳои маҷмўа бармеояд, муаллифи он дар ҳавои сухани чакомасароёни гузашта ва шеъру адаби форсии тоҷикӣ хома меронад ва чакидаҳои онро ҳамчун таровишҳои андешаю эҳсоси хеш ба мардум пешкаш мегардонад.
Оҳангу ҳавои сухани шоир майл ба сухани пирони маърифат, соликони роҳи ҳақиқат дорад. Дар шеъри ў нақшу таъсири шоирони суфӣ ва орифони раҳсипори мулоқоти Худоро ба хубӣ эҳсос намудан мумкин аст. Махсусан дар ғазалҳои Ҳоҷиб маънию мазмунҳои орифона хеле зиёданд. Шоир завқу салиқаи хешро дар атрофи
Китобхонаи миллии Тоҷикистон дар тўли фаъолияти хеш барои ҷамъоварӣ, ҳифзу нигоҳдорӣ ва мавриди баррасӣ қарор додани нодиртарин ёдгориҳои хаттии миллати тоҷик, дастнависҳои илмию адабӣ, ки садсолаҳо умр доранд, саҳми муносиб гузоштааст. Маҳз бо саъю кўшиш ва таҳқиқотҳои пурарзиши ходимони фидоии Китобхона беҳтарин намунаҳои осори хаттӣ ҷамъоварӣ ва аз нав эҳё шуда, ба ҳайси муқаддастарин арзишҳои волои миллӣ барои шинохти воқеии таъриху
Шабакаи Интернет дар ҳоли яке аз муҳимтарин ва ғанотарин манобеи иттилоотӣ барои донишмандон ва дигар алоқамандон ба ҳисоб меравад. Нақши ин шабака, ба вижа дар ҳавзаҳои улум ва технология, ки дастраси сареъ ба иттилооти рўзомад аз иттилооти махсусе бархурдор аст, бисёр чашмгир ва ғайриқобили инкор аст.
Бунёд, коркард ва рушди Китобхонаҳои электронӣ (КЭ) аз назари таърихӣ чунин баррасӣ гардидааст:
- ибтидо, таҳаввул ва дигаргуншавии симои берунии китобхона ба унвони омили дастрасӣ ба технологияи компютерӣ ва иртибототӣ;
Ба шуъбаи адабиёт доир ба фарҳанг ва ҳунари Китобхонаи миллӣ 60 номгўйи пиесаҳо, ки дар маҷмўъ 101 нусхаро ташкил медиҳанд, ворид шуд. Ин пиесаҳо бо кумаки Раёсати санъати Вазорати фарҳанг ворид шуданд. Акнун хонандагони шуъба имкон доранд он чи пештар дархост мекарданд, вале пайдо набуд, мутолиа кунанд.
Хонандагон имкон доранд бо пиесаҳои мазҳакаи дупардагии «Муаллими рақс» - и Ато Ҳамдам ва Леонид Чигрин, драмаи дупардагии Шодӣ Солеҳ «Қумрӣ шишту Шоҳин парид», драмаи дупардагии Иброҳим Усмонов «Даҳ рўзи генерал Шерак», мазҳакаи дупардагии Абдувадут Файзиев «Фарёди
Дар ин асари воқеан бунёдӣ, муаллиф ба рушди бемайлони омўзиши таъриху фарҳанги аҳди сомониён дар таърихнигории миллии замони истиқлолияти комил диққати махсус дода, дастовардҳои илмӣ ва дурнамои омўзиши масъаларо пешниҳод кардааст. Дар ин замина муҳаққиқ бо далелҳои муътамаду раднопазир кўшиши ақидаи беасоси ононе, ки бо ғараз мақоми меҳварии сокинони азалии Осиёи Марказӣ – тоҷикон ва ҷойгоҳи давлати Сомониёнро дар тамаддуни Шарқ зери шубҳа гирифтанӣ мешаванд, комилан ботил намудааст.
Дар муаррифи китоб омадааст, ки “Рисолае, ки акнун ба
