сентября 2019

Шаҳрибону Абдулоева: Дар баробари таҳсил, ба озмуни ҷумҳуриявии «Фурўғи субҳи доноӣ…» омодагии ҷиддӣ мебинем

​  Ҳар сол оғози моҳи сентябр оғози тараддудҳои нав дар Китобхонаи миллист. Рӯзҳоест, ки сафи хонандагони он аз ҳисоби афроди тозавуруд меафзояд. Баъзе рӯзҳо ончунон зиёд меоянд ва ба узвият номнавис мешаванд, ки баъзан то охири соати корӣ барояшон навбат намерасад. Инҳо асосан донишҷӯёнеанд, ки таҳсилашон ба тозагӣ шуруъ мешавад. Ҳамкорамон Абдуғаюр Саломов талош кард бо чанд тан хонандагон ҳамсуҳбат шавад.

Нақши муассири Пешвои миллат дар илму техника ва технология

  Асри XXI давраи босуръати илму техника ва техналогия, зуҳури самтҳои нави илм ва дар маҷмўъ таҳавулоти ҷиддии илмиву техникӣ буда, сатҳи омўзиш ва дар амал татбиқ кардани онҳо дар навбати аввал аз фаъолияти устодони муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ ва таҳсили хубу босифати ҷавонон вобаста аст. Зеро дар чунин шароит талабот ба фарогирии маърифату дониш торафт ҷиддӣ гардида, илм рўз ба рўз ба манбаи арзишманд ва пурқиммати башар табдил меёбад. Гузашта аз ин, дар ҷаҳони муосир илму дониш ба сифати яке аз сарчашмаҳои пешрафти ҷомеа аҳамияти торафт афзоянда пайдо карда истодааст.

  Бо боварии комил метавон гуфт, ки Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша дар

Ҷавонон ва миллат аз нигоҳи як ҳамкори ҷавони мо

  Дар шароити муосири ҷаҳонишавӣ танҳо кадрҳои ҷавони босавод ва шахсиятҳои солимфикр метавонанд давлатро соҳибӣ карда, арзишҳои миллии онро ҳифз намоянд, дар амри амалӣ намудани мақсаду ормонҳои миллӣ ҳамчун фарзандони бонангу номус саҳмгузор бошанд, барои сарбаландии миллат дар арсаи ҷаҳонӣ ва пойдории давлат ҷаҳду 

Маҳфили навбатии «Дастони моҳир» зери мавзўи «Хурусаки тоҷбарсар»

  Фирӯза Аҳророва-гардонандаи маҳфили “Дастони моҳир” мегӯяд ин як маҳфилест, ки ба зеҳни кӯдакон кор дорад. Ҳадаф ҷалби хонандагони наврас ба он ки бияндешанд. Ӯ бар ин назар аст, ки ҳар мавзӯъи ин маҳфил дар зеҳни наврас чизеро ҳатман бедор мекунад ва ӯро водор месозад, ки ба корҳои созандагӣ майл пайдо кунад.

 Ва ин бор мавзӯъи “Хӯрусаки тоҷбасар” интихоб

Аввалин маҳфили “Равшандилон” баъди таътили тобистона

  Бо гузашти ҳудудан як моҳ аз таътили тобистон аъзои маҳфили “Равшандилон”-и Шуъбаи маъюбони Китобхонаи миллӣ аввали ҳамоиши худро барпо карданд. “Равшандилон” як маҳфили эҷодкорон дар миёни афроди имкониятҳояшон маҳдуд аст, ки моҳе як маротиба баргузор мешавад.

Ёде аз Амир Хусрави Деҳлавӣ

 

 

Эй чеҳраи зебои ту рашки бутони озарӣ,

Ҳарчанд васфат мекунам, дар ҳусн аз он болотарӣ.

Ҳаргиз наояд дар назар нақше зи рӯят хубтар,

Шамсӣ надонам ё қамар, ҳурӣ надонам ё парӣ?

Офоқро гар дидаам, меҳри бутон варзидаам,

Бисёр хубон дидаам, аммо ту чизи дигарӣ.

 

Агар хонӣ ту боре шеъри пурсўзу гудози ман...

 Агар умр бевафо намебуд Мавҷигул Зардодхонова – ин шоираи ширинсухан ба синни 56 қадам мегузошт. Вале сад ҳайфу дареғо, ки умраш басо кутоҳ буд: ҳамагӣ  48 сол зист. Ва озодаву зебо зист. Тирамоҳ ба дунё омад ва зимистони сард тарки олам кард. Дар ин умри басо кутоҳ аз худ бастаи шеъри ноб ба ёдгор гузошт, ки дар чанд китоб ва маҷмуаҳо дастаҷамъӣ гирд омадааст. Ва гӯё медониста, ки кам мезияд. 

 Ҳар кӣ будам, ҳарчӣ будам суст ё вологуҳар,

 Шеър мегуфтам зи умқи синаи худ пур аз шарар.

Гули гўёи Бадахшон: Фарзона дар бораи Мавҷигул

Мавҷигул зодаву парвардаи якчанд маърифату фарҳангӣ тавоност, ки дар маҷмўъ як тамаддуни мўҳташами умумибашарӣ ва як тамаддуни муаззами исломӣ будаанд. Ў менависад, ки «Орзу дорам, дар диёри бобоям – Баҷоури Покистону дар манзили бибиям – Кашмир, қадам занам ва дар деҳаи хушманзараи Дихори Афғонистон соатҳо истаму ба рўҳи поки аммаи бузургам – Бибироҷуни Қуръонхону Ҳофизхон, роз гўям». Нигоҳи Мавҷигул, ишқу умеду 

Мизи мудаввар таҳти унвони “Нақши занон дар рушди илми тоҷик”

 Дар Китобхонаи миллӣ бо ташаббуси Шуъбаи нигоҳдории рисолаҳои илмии Китобхонаи миллӣ мизи мудаввар таҳти унвони “Нақши занон дар рушди илми тоҷик” доир гардид.

 Муовини директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон Салима Раҷабова дар сухани муқаддимавии худ гуфт, ки “саҳми зиёиёну олимон дар ҳамаи соҳаҳои қишри ҷомеа зиёд ва назаррас аст. 

Бишнав аз най чун ҳикоят мекунад…

  Имрӯз, 30-уми сентябр Рӯзи гиромидошти Мавлоно Мавлавии Балхст. Аз се рӯз пеш ба инҷониб шабакаҳои иҷтимоӣ пуранд аз мақолоте дар бораи Мавлоно, осор ва эҷоди ӯ. Шоире, ки бо гузашти садсолаҳо меҳраш дар қалби миллионҳо шуъла мепошад ва ҳамасола беш аз соле қабл дар борааш мегӯянду менависанд. Ин пора аз “Найнома” – и Устод 

Муҳаққиқон: Мавлоно эҳтимол зодаи Вахш аст на Балх!

​  Бино бар ақидаи як зумра олимону муҳаққиқон Мавлоно эҳтимол зодаи Балх набуда, балки дар қисми шарқи водии рудхонаи Вахш, ки ба Амударё резиш мекунад, мутаваллид шудааст. Аз он ҷое, ки ин минтақа дар дигар тарафи рӯди Ому воқеъ аст,инро метавон гуфт, ки ҳамон қисмат дар Тоҷикистони имрӯза ҷойгир шудааст. Ин фазо аз нуқтаи назари фарҳанги як қисми Балх аст ва ин ҳамон маконест, ки Баҳоуддин Валад падари Мавлоно воизу ҳуқуқдон буд. Ӯ солҳои 1203-1211 дар онҷo кору зиндагӣ намуда, дар Самарқанд низ дар соли 1212 умр ба сар бурдааст. Сипас у эҳтимолан аз он ҷое, ки оилааш аз Вахш ба Анатолия дар соли 1216–1217 ҳиҷрат мекунанд, ба Балх бармегардад.

 Инро ҳам бояд фаромӯш накард, ки Бахоуддинро 

Як ду рўзе, ки дар ин хонаи танг меҳмонӣ....

  Инсоният дар тўли таърих, дар ҳамагуна шароите, ки зуҳур накарда бошад, дорои нишонаҳои ахлоқии худ буд. Беш аз ин дар ҳаёти инсон тарбияи ахлоқӣ ҳадафи аввалиндараҷа ба ҳисоб мерафт. Ба ин хотир, аввалин ва бузургтарин китоби таърихи инсоният «Авесто» низ пеш аз ҳама ба тарбияи ахлоқии инсон бахшида шудааст. Шиори авестоии «Пиндори нек, гуфтори нек ва рафтори нек», ки беш аз се ҳазор сол пеш