Вақтҳои охир Замин дар Тоҷикистон зиёд меҷунбад ва ҳар боре он такон мехӯрад, шабакаҳои иҷтимоӣ пур аз хабар мешаванд. Ташвишу изтироби сокинон қобили дарк аст. Кишвари мо ҳам дар гузашта шоҳиди заминларзаҳои харобиоваре будааст ва ҳар боре аз онҳо ёд меояд, ҷигарҳо барои рафтагон пурармон хун мегирянд. Аммо чаро замин меҷунбад ва зилзилаҳои харобкор дар кишвари

Кормандони Китобхонаи миллии Тоҷикистон Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олиро бо умед ба фардои дурахшон истиқбол намуда ҳама дастаҷамъона онро тамошо намуданд. Баъд аз анҷоми Паёми Сарвари давлат назари чанде аз кормандонро дар бораи Паёми имсола пурсидем. Каримзода Мирзомуддин, Мудири бахши

Имрўз дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ширкати ҷамъе аз донишмандон, коршиносон, рӯзноманигорон рўнамоии дастурҳои библиографии  Назри Яздон, Боқӣ Раҳимзода, Гулназар Келдӣ, Фазлиддин Муҳаммадиев, «Тоҷикистон дар адабиёти ҷаҳон (1986-90)», «Тақвими санаҳои ҷашнии Ҷумҳурии Тоҷикистон», ки ахиран мунташир шуда буданд, баргузор гардид. Дар маҳфил ҳамчунин муовинони диретори Китобхонаи миллӣ 

Ин китоб ба тозагӣ нашр шуда ва ба 30 солагии ҷашни фархундаи Истиқлоли давлатии Тоҷикистон бахшида шудааст. Қудратулло Яҳёзода бидуни шак яке аз маъруфтарин чеҳраҳои санъати тоҷик аст, ки тӯли бештар аз 60 сол дар офариниши беҳтарин асарҳои мусиқӣ гом мебардорад ва яке аз муваффақтарин бастакорони кишвар маҳсуб мешавад. Манзура Ҳасанова, номзади илмҳои таърих, аъзои Иттифоқи коммпозиторони тоҷик дар сарсухани ин китоби тозаэҷоду тозанашр, менависад:

Арбоби ҳунари Тоҷикистон, барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи А. Рўдакӣ композитор Қудратулло Яҳёзода яке аз пурмаҳсултарин муаллифони давраи муосир

Соли 2020 дар марказҳои забономӯзии Муассисаи давлатии Китобхонаи миллии Тоҷикистон  350 нафар барои омӯзиши забонҳои мухталиф номнавис шуданд ва 211 нафар давраҳои омӯзиширо хатм карданд. Онҳо бештар касоне буданд, ки барои дохил шудан ба мактабҳои олии кишвар омода мешуданд. Дар миён донишҷӯён ва хонадагони мактабҳои миёна низ буданд. Шавқи хонандагон бештар ба омӯзиши  забонҳои русӣ, забони олмонӣ, забони кореягӣ ва

Ибни Надим дар асари бисёр боарзишу муътабари  худ «Ал-феҳрист» ба нақл аз Ибни Мукаффаъ ба унвони гуногуни хутуте, ки дар байни эрониён ривоҷ дошта, таҳти  ановине чун: дин дафария, вишдабирия, каштач, ним каштач, шохдабирия, ҳам дабирия ва ном дабирия ишора намуда аст, ки  имрўз дар байни онҳо танҳо ду хат, яъне дин дабирия ё хатти Авесто ва хатти гашта дабира ё  хатти паҳлавӣ қобили шиносоӣ аст.