​  Дуюмин ҳафтаи бе Валиҷон ҳам аз ним гузашт. Ёдаш ба хайр! Чанд рӯзи дигар натавонист зинда бошад, то рӯзи матбуотро ҳам бо ҳамқаламонаш таҷлил кунад ва ин аввалин ҷашни матбуоти тоҷик аст, ки бе ӯ мегузарад. Ин рӯз бароят муборак, дӯстӣ азиз ва ҳамқалами меҳрубон!

 Валиҷон бори сангини зиндагиро бо ними тан мекашид, азиятбор буд кашидани ин бори сангин. Аммо чӣ бояд мекард?

 50 сол ҳам назист, дар олам намонд, ки соли оянда ба умраш ним аср пур шавад. Шитобид ба дидори Холиқаш.

Умре ҳамин зиндагӣ дошт: хаставу беҳол, вале бо рӯҳи шикастнопазир. Ман боре ҳам аз зиндагӣ шикваи ӯро нашунидам. Мардонавор ба фишорҳои зиндагӣ тоб овард, мушкилиҳоро чун 

 Ашъораш муттасил дар рўзномаву маҷалаҳои ҷумҳуриявию умумииттифоқию хориҷӣ ва маҷмўаҳои шеърии «Аз пушти борон» (1989), «Сапедасори булўр» (1991), «Фарёдҳо бар ёдҳо» (1994), «Балоғати нур»(1995),«Шикастанҳо….Набастанҳо»(1996), «Шамими бодаву бод»(1997), «Шабу шабобу шароб»(1998),«Оли Сомоно, муборак соли Сомонӣ (1999), «Хокистари ҳубоб» (2000), «Дар гуҳарбори садаф (2002) мунташир гардидаанд. 

​ ТАЪКИД: Мо мардумро дар давоми қариб сӣ сол гурусна нагузоштем. Наход, ки дар шароити осоишта ба гуруснагӣ ва азият кашидани халқамон роҳ диҳем? Ба тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон, аз ҷумла шумо, ҳозирини гиромӣ муроҷиат мекунам, ки ба ҷойи бовар кардан ба ҳар гуна шахсони ҳангоматалаб ва харидории миқдори зиёди маҳсулоти хӯрокӣ ба қоидаҳои беҳдошти шахсӣ, тозагӣ ва озода нигоҳ доштани 

 74 сол аз зодрӯзи рӯзноманигори маъруф ва яке аз беҳтарин суратгирони кишвар Муҳиддин Олимпур сипарӣ шуд. Ва аз марги фоҷеавии ин марди донишманд ҳам 25 сол гузашт. Биступанҷ соле, ки Олимпур бо мо нест ва моро лозим омад ин ҳама солҳо дардҳову ғуссаҳои бе ӯ буданро ҳам таҳаммул кунем. Аз даст додани мардони фозиле чун Олимпур талафоти гаронест барои миллат.

Хонандагони навраси Китобхонаи миллӣ бахшида ба Рӯзи модар матни табрикӣ навиштанд. Бо чанд ҷумла самимияти худро нисбат ба модарони худ иброз доштанд. Ин чорабинӣ рӯзи гузашта дар толори хониши кӯдакон ва наврасони Китобхонаи миллӣ доир шуд.

 Бачаҳо дар аввал дар бораи модар шеърхонӣ карданд, қиссаҳо нақл карданд ва сипас бо 

 Субҳи имрӯз дар ошёнаи сеюми Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ташаббуси Кумитаи кор бо занон ва оилаи назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, Китобхонаи миллии Тоҷикистон, факултети таърихи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон ва Осорхонаи бонувони барҷастаи Тоҷикистон ба номи Муқаддара Рустамова Конфронси илмию назариявии ҷумҳуриявӣ таҳти унвони “Вазъи зани тоҷик то ибтидои қарни XX” доир гардид.