Ин бор маҳфили “Дастони моҳир” ба атфол роҳу шеваҳои сохтани замбурӯғро омӯхт.
Замбурӯғ маъмулан аввали баҳор зиёд аст ва он зери тундару борони баҳорӣ нашъунамо мекунад.
Замбурӯғ барои инсонҳо як ғизои хеле хуштамъ ва болаззатест. Гумон намерафт, ки бачаҳо онро надонанд. Дар аввалин суол дар ин маврид посухҳои ҷолиб доданд. Маълум гардид, ки худи истилоҳи замбурӯғ барои онҳо бегона нест. Бачаҳо ҳатто нақл карданд, ки дар хона модаронашон чӣ таомҳои лазизе аз замбурӯғ

Соли 1977 асари шарқшинос, адабиётшинос, доктори илмҳои филологӣ, намояндаи Академияи илмҳои Тоҷикистон Иосиф Самуилович Брагинский (1905 Киев-1989 Москва) бо номи «Исследования по таджикской культуре» дар шаҳри Масква нашр шуд.
Муаллиф  дар ин асараш натиҷаҳои таҳқиқотҳои омўзишиашро дар бораи фарҳанги халқи тоҷик ва рушди адабиёти он, аҳамияти   ҷаҳонии фарҳанги тоҷикон, урфу одати халқҳои шарқ ва ғайра

734 нусха китобҳои гуногунсоҳа аз фонди китобхонаи шахсии нависандаи тоҷик Сайф Раҳимзоди Афардӣ баъди коркард аз шуъбаи такмили адабиёт ба шуъбаи нигоҳдории китоб ворид гардид.
Китобҳо бо забонҳои тоҷикӣ, русӣ ва ӯзбекӣ буда, ба талаботи имрўза ҷавобгўй мебошанд. Инчунин дар қатори ин китобҳо чандин асари худи Сайф Раҳимзод, ки солҳои гуногун чоп шудаанд, низ вуҷуд доранд.
Нависандаи тоҷик Сайф Раҳимзод Афардӣ (Раҳимов Сайф Абдуевич) 20 ноябри 1953 дар деҳаи Афардии Ноҳияи Балҷувон таваллуд шудааст.  Ҳаёташ 20 майи соли  2000 дар Душанбе ба таври фоҷеавӣ канда шудааст.
Баъди хатми мактаби миёнаи ноҳияи Фархор ёвари чойхоначӣ, рассоми кинотеатри ноҳияи Маскав (ҳоло Мирсайид Алии

Хат ва коғаз бешак  муҳимтарин ихтироъ дар таърихи башар маҳсуб мешаванд. Таърихи тамаддун ҳангоме шурӯъ шуд, ки инсон  он чизеро эҳсос мекард ва медид ва ё дар зеҳни худ ҳифз менамуд, аз тариқи расонаҳо ё маҳмилҳои физикӣ ба дигарон интиқол диҳад. Бад-ин маъно, ки инсон пас аз ибдои хат тавонист он чиро қаблан аз тариқи  шифоҳӣ ва ҳофизаи маҳдуди худ ба наслҳои баъдӣ мунтақил мекард, ба сурати мазбут ва мактуб ба онҳо бирасонад. Аз ин замон ва баъд

Калонтарин ва нодиртарин нусхаи хаттии «Сияри шариф»-и Мавлоно Муинуддини Ҳиравӣ (1486-1556) дар «Осорхонаи китоб»-и шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодири Китобхонаи миллии Тоҷикистон ба намоиш гузошта шудааст, ки бо ороиш аз нақшу нигораш диққати ҳазорон меҳмонони ватанӣ ва хориҷиро ба худ ҷалб намудааст.
Ин нусха асари таърихӣ буда, аз шаш қисм иборат мебошад. Қисми аввали он «Дебоча» буда,

Маҳфили адабии  “Дар суҳбати адиб”   бо иштироки Нависандаи Халқии Тоҷикистон Абдулҳамид Самад баргузор шуд ва он ба ҷашни Истиқлолияти давлатии  Ҷумҳурии Тоҷикистон бахшида шуда буд.
Ин маҳфил қабл аз зуҳри рӯзи панҷшанбе, 4-уми август дар толори “Ошёни булбулон”-и Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо талоши шуъбаи тарғиб ва баргузории чорабиниҳои фарҳангӣ баргузор гардид.