Илмҳои ҳуқуқшиносӣ аз зумраи илмҳои ҷамъиятшиносие  мебошанд, ки бо вуҷуди доштани унсурҳои умумӣ, усулҳои ҳамсон ва воситаҳои таъсиррасонии ҳамгун вобаста ба гуногунии табиати инсон дар алоқаманди бо мухталифии зуҳури манфиатҳо, дар такя ба озодиҳо ва имкониятҳои ба воқеият, ба адолат ва инсоф асос ёфта, дар шакл ва навъҳои гуногун, зуҳур менамояд. Асос ва ҷавҳари ин гуногунӣ, агар аз як ҷониб ба мухталифии роҳу равиши хиради инсонӣ ба сўи ҳастии воқеии ҳуқуқ иртибот дошта бошад, аз ҷониби дигар худи ҳамин мухталифии воқеияти ҳуқуқӣ, ки дар ҳамбастагӣ бо шарту шароит ва сатҳитафаккури инсонӣ дар доираи имконият ва озодиҳо 

 Фаъолият ва тарзи зиндагии одамон, аз ҷониби онҳо офаридани арзишҳои маънавиро фарҳанг меноманд. Фарҳанг эҷодкории моддию маънавии одамон буда, комёбиҳои онро барои инкишофи инсоният истифода мебаранд ва он аз насл ба насл ҳамчун мерос боқӣ мемонад.

 Фарҳанг моддӣ ва маънавӣ мешавад. Ба фарҳанги моддӣ воситаҳои истеҳсолот олоти меҳнат, ки дар истеҳсолот истифода мебаранд дохил шуда, ба фарҳанги маънавӣ илм дараҷаи истифодаи он, сатҳи дониш, маориф, тиб, санъат, меъёри ахлоқии одамон, завқ ва инкишофи  ба табъ расида буд,маводи 

 Дар сол мо рӯзеро чун Рӯзи харбуза таҷлил мекунем. Дар ин рӯз бозорҳои мо таравоти дигар мегиранд. Дар саросари кишвар даҳҳо мавридеро мебинем, ки мардум ба тамошои харбуза ба намоишгоҳҳое мераванд, ки мақомот оростаанд. Ва хеле навъҳои хубу дилнишини ин меваи ширинро мебинем. Тоҷикистон кишварест, ки гунаҳои мухталифи харбуза мерӯяд. Ва яке аз ин навъҳо “дониёрӣ” ном дорад.

 Донёрӣ, навъи харбузаи миёнапазак.

  Адиб,олим ва омӯзгор, номзади илмҳои суханшиносӣ, узви Иттиҳоди нависандагони Тоҷикистон роҳбари маҳфили адабии “Зарафшон”,Аълочии фарҳанг, маориф ва матбуот Маликнеъмат Неъматзода шастсола шуд. Маликнеъмат Неъматзода аз ҷумлаи шоирони хуби ҳавзаи адабии шимоли кишвар аст, ки бо ашъори дилпазираш миёни ихлосмандони шеър ҷойгоҳи худро дорад

 Наим Сангинов  15 ноябри соли 1944 дар ноҳияи  Айнӣ таваллуд  ёфтааст. Сангинов забоншинос, номзади илмҳои педагогӣ (1980), дотсент (1982). Соли 1966 факултети забонҳои хориҷии Донишкадаи давлатии омўзгории шаҳри Ленинобод ба номи С. М. Кировро хатм кардааст.

 Солҳои 1967-1968 муаллими кафедраи забони англисии АИ Ҷумҳурии Тоҷикистон, 1970-1971, афсари Артиши Шўравӣ, аз соли 1971 муаллим, муаллими калон, дотсенти кафедраи педагогикаи

 Дар китоби дарсии мазкур таҷрибаи кори иттилоотӣ-таҳлилӣ дар муносибатҳои  байналхалқӣ дар мисоли фаъолияти хадамоти сиёсати хориҷӣ ба таври мухтасар ҷамъбандӣ ва низомбандӣ шудааст. Ҳангоми таҳияи китоб муаллифон ба дастовардҳои коршиносони ватанӣ ва хориҷӣ такя намуда, аз мавод, хотирот ва ёддоштҳои дипломатҳо ва сиёсатмадорон ба таври васеъ истифода намудаанд.

 Китоби дарсӣ барои донишҷуён, магистрон, унвонҷўён, аспирантони мактабҳои  олӣ, ки дар самти ихтисосҳои «Муносибатҳои байналхалқӣ», «Минтақашиносӣ»,