​Муаллифи ин китоби хонданӣ Ҳоҷимурод Хурсандӣ аст. Асари мазкур дастури муфиде ҷиҳати густариши дониш ва камолоти маънавии оммаи васеи хонандагон аст.  Рисола дар асоси оятҳо Қуръон, илми муосир ва таҷрибаи зиндагии муалиф таҳия гардида, баҳри дастёбӣ ба саодати ҷавонӣ, ки имон аст, равона мегардад.

Чи тавре ки муаллиф дар оғоз мегӯяд-фарди пешрафта фақат дар доираи хурдану хуфтан набояд маҳдуд бошад. Ӯро лозим аст аз мантиқи пешрафтаи иқтисодиёт, муносибатҳои иҷтимоӣ, сохтори сиёсӣ, соҳаҳои маънавиву ахлоқӣ, соҳаи идора ва ниҳоят аз оғозу анҷоми сайёрае, ки дар он умр ба сар мебарад, огоҳ бошад. 

​Бонк яке аз субъектҳои иқтисодиёт маҳсуб ёфта, дар ҳар давру замон байни харидор ва фурӯшандаи пул мақоми миёнаравиро дорад.  Айни замон ҳаёти мусирро бе бонкҳо ва низоми бокӣ тасаввур кардан ғайриимкон аст.

Китоби Мавзуна Сабзаева “Бонк ва бонкдор” шуморо бо вижагиҳои зиёде, ки хости низоми бонкдорист, ошно месозад. Ин китоби таълимӣ ба  таҳқиқи фаъолияти бонкҳо, амалиёти бонкӣ, низоми бонкдорӣ ва шуғли бонкӣ дар Тоҷикистон ва шарҳи комёбиҳои бонкдорҳои машҳур бахшида шудааст. Он ба донишҷўёни тахассуси бонкдорӣ ва доираи васеи алоқамандони адабиёти иқтисодӣ тавсия карда шудааст.

​  Китоби донишманди эронӣ – Фазлуллоҳ Ризо, «Нигоҳе ба Умари Хайём» ба забони форсӣ соли 2000 дар Эрон нашр гардида, диққати хонандагон ва мухлисони Умари Хайёмро ба кашфиёти илмии риёзӣ, физикии мутафаккири  машҳур ҷалб намудааст, ки ин кашфиёт дар Аврупо дар нимаи дуюми асри 19 аз ҷониби Ф. Вопке, Д. Э Смит, аз ҷумла тарҷумаи рубоиёти Хайём аз ҷониби Э. Фитсҷералд ба англисӣ шўҳрати Хайёмро дар Аврупо ва Амрико ҳамчун олими навовар дар соҳаи улуми табиатшиносӣ ва шоири воқеъбин, мунаққиди хурофотпарастию мунофиқӣ муаррифӣ намуд.

 Чунин ном дорад китобе, ки ахиран ба истиқболи 30-солагии Истиқлоли давлатии Тоҷикистон чоп шуд. Ин китоби хуб бо ороишоти ранга, расму мусаввараҳои бешумор аз таърихи пойтахт ҳикоят мекунад. Муаллиф Мирзоамин Мирсаидзода, ки худ собиқадори пойтахт аст, дар вазифаҳои масъули м ақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри душанбе кору фаъолият намудааст, кӯшиш ба харҷ додааст, ки ба рӯйдодҳои фараҳбахши пойтахт, корҳои созандагию ободонӣ баҳои сазовор диҳад. Дар муқаддима аз ҷумла омадааст:

Душанбе шаҳрест дилпазиру озода ва ҷавону қадим. Он мисли қалбест, ки ҳаёту мамоти тамоми Тоҷикистони азиз аз тапидану

Китоб натанҳо сарчашмаи илму дониш, балки воситаи муҳими тарбияи инсон аст. Он неруи пешбарандаи ҷомеаи башарӣ маҳсуб меёбад. Китоб ягона дӯсти мӯнису ғамхоре аст, ки моро аз гаҳвора то пиронсолӣ роҳнамоӣ менамояд. Миллати тоҷик аз қадим китобдору китобдӯст ва тамаддунофар буд ва ин омил боис гардид, ки дар тӯли таърих бегонагон борҳо осори адабӣ ва илмиву фарҳангии ниёгонамонро  ба оташ кашидаю тороҷ намудаанд. Таърих гувоҳ 

Чунин ном дошт мавзӯъи баҳс дар маҳфили “Дастони моҳир”-и Шуъбаи кӯдакон ва наврасони Китобхонаи миллӣ, ки дирғӯз доир шуд. муаллима мавзуъро шарҳ дод ва гуфт, ки соли 2020 соли муш аст ва ин солест, ки ба шахсони заҳматдӯст комёбиҳо пешгӯӣ мекунад.  Дар соли 2020 инсоният ба давраи нави таърихӣ қадам мегузорад. Дар асоси тақвими шарқӣ муши сафед ба даври мучал,