БАРОДАРАШ
тасаллият арз мекунад.
Ба марҳум аз даргоҳи Холиқи якто Биҳишти
Маҳфили рассомии «Ман метавонам!» дар шуъбаи кўдакон ва наврасони Китобхонаи миллии Тоҷикистон ин бор ба Рузи Артиши миллии Тоҷикистон бахшида шуд. Ин махфил ҳар моҳ дар доираи нақшаи чорабиниҳои шуъба баргузор мегардад, ки дар рушди зеҳнии наврасон нақши муҳим мегузорад.
Моҳшариф Давлатова, хонандаи синфи 4-и
Муҳаммад ибни Аҳмади Ғаззолии Тўсӣ (фавт 1127, Қазвин), ориф ва фақеҳи маъруф, бародари хурдии Муҳаммади Ғаззолӣ. Дар Тобирони Тўс таваллуд шудааст. Дар тариққати суфия пайравии орифи машҳур Абубакри Насоҷи Тўсӣ будааст. Ғаззолӣ суханвари тавоно ва муаллими бомаҳорат будааст, бинобар ин баъд аз Муҳаммади Ғаззолӣ даҳ сол дар «Низомия» вазифаи
Чу зар дурахшанда бар лоҷвард...
Муносибатҳои дипломатӣ байни Тоҷикистон ва Миср ҳамагӣ 28 сол умр доранд (1 апрели 1993 барқарор шуданд). Вале, бо вуҷуди ҷавонии муносибатҳои дипломатӣ байни Душанбе ва Қоҳира, таърихи робитаҳо байни тоҷикону мисриён ба ҳазорон сол пеш бармегардад ва будани санги лоҷварди
Имрӯз шоири маъруфти тоҷик Салимшо Ҳалимшо ба синни 85-солагӣ расид. Дар муаррифии ӯ сомонаи расмии Иттифоқи нависандагон менависад: САЛИМШО ҲАЛИМШО 16 феврали соли 1936 дар деҳаи Риваки ноҳияи Шуғнони ВМКБ ба ҷаҳон омада, маълумоти миёнаи ҳамагониро дар шаҳри Хоруғ фаро гирифтааст. Соли 1960 факултаи таъриху филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм карда, ба ҳайси ходими адабӣ ва мудири шуъбаи рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» (1960-1981), мудири шуъбаи назм ва муовини сармуҳаррири ҳафтаномаи «Адабиёт ва санъат» (1982-1989), муовини сармуҳаррири ҳафтаномаи «Пайванд» (1989-1991) ва мудири Шӯрои назми Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ифои вазифа
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дастур доданд, ки ҷиҳати қадрдонӣ ва гиромӣ доштани хотираи Шоири халқии Тоҷикистон Мирзо Турсунзода дар тамоми қаламрави ҷумҳурӣ ҷашни 110-солагии Қаҳрамони Тоҷикистон Мирзо Турсунзода баргузор карда шавад.
Барои дар сатҳи баланд таҷлил намудани
