«Китоб аст, ки таърихи куҳанбунёди мо, ганҷинаҳои тамаддуни башарӣ, дурдонаҳои назми ҳазорсолаи мо, достонҳо ва илму дониши даврони бостонӣ, хираду заковати наслҳо ва халқҳоро зинда нигоҳ медорад. Китоб аст, ки бо нури донишу маърифат роҳи мардумонро равшан сохта, боиси ҳастиву пойдории миллат, таърих, забон, адабиёт ва фарҳанг гардидааст».

Эмомалӣ Раҳмон 

​Рисолаи мазкур бо ибтикору мусоидати Кумитаи иҷроияи Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон дар ноҳияи Мастчоҳ ва рўзномаи «Нигоҳи халқ» нашр гардидааст. Дар муаррифии китоб омада, ки имрўз дар шабакаҳои иҷтимоӣ интиқоди ғайримунсифона нисбат ба сиёсати давлатӣ ба чашм мерасад, ки бевосита як навъ ҳуҷум ба машраби фикрии ҷомеа, бавежа ҷавонон буда, аз ҳар як фарди худогоҳ зиракии сиёсиро тақозо менамояд. Рисолаи мазкур ҷавобнома ба чунин пиндорҳои ғаразноки гурўҳе аз нотавонбинон аст, ки бо ҳар роҳу баҳона ва ҳар шаклу тарона ба интиқоди сиёсати давлатӣ мепардозанду кулли комёбиҳои бузурги моро нодида мегиранд. Раиси ин ноҳия 

​Емшитеппа, харобаҳои шаҳри қадимаи аҳди Кушониён дар 4 километрии шимолу шарқии Шибирғони Афғонистон мебошад, ки тавассути Экспедитсияи муштараки Шўравию Афғонистон таҳқиқ шудааст (1969–70). Емшитеппа аз дигар шаҳрҳои аҳди Кушониён бо тарҳи мудаввар (қутраш 560 м) фарқ карда, масоҳаташ 18 га буд. Харобаҳои Емшитеппа дар шакли теппаҳои ҷудогона боқӣ монда, дар натиҷаи ҳафриёти сетои онҳо панҷ давраи бунёду азнавсозии шаҳр муайян гардид 

Дяков Алексей Михайлович 17 феврали соли 1896 дар губернияи Твер таваллуд шудааст. Ходими давлатӣ, муаррих, шарқшиноси рус, доктори илмҳои таърих (1948), профессор (1952), Ходими хизматнишондодаи илми Ҷумҳурии Сотсиалистии Федеративии Шўравии Русия (1967). Хатмкардаи факултаи тиббии Донишгоҳи дуввуми Маскав (1921) ва Институти профессорони сурх.

Сардухтури дастаи марзбонони Русия дар Помир (1921-23); Комиссари халқии  нигоҳдории тандурустии ҶМШСТ, баъдан ҶШС Тоҷикистон (1924-32) ва ҳамзамон мудири  шуъбаи Кумитаи вилоятии Ҳизби коммунист дар 

Шоми дирӯз аҷаб шоми пурсафое буд. Дар толори театри Аҳорун қатори дигарон як зумра аз кормандони Китобхонаи миллӣ ҳузур ёфта ва яке аз беҳтарин намоишҳои ин театри овозадор “Исфандиёр”-ро, ки аз рӯи асари Фирдавсии бузургвор таҳия шудааст, тамошо карданд. Маврид ба ёдоварист, ки ин намоиш ҳанӯз замоне таҳия шуда буд, ки яке аз ҳунармандони маъруфи кишвар, поягузори ин театр Фаррух Қосим дар қайди ҳаёт буд ва бо гузашти 18 сол театр дубора онро эҳё 

Чунин ном дорад китобе, ки охирон чоп шуд. Муаллифон дар оғоз менависанд, ки маҷмааи бостонии Саразм нахустин макони дорои аҳамияти таърихию фарҳангии Тоҷикистон аст, ки ба феҳристи мероси ҷаҳонии ЮНЕСКО шомил шудааст. Саҳм ва хидматҳои шоистаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ҷиҳати ҳифзу ободонии ёдгориҳои бостоншиносии кишвари тоҷикон, махсусан шаҳраки қадимаи Саразм ва ба ҷаҳониён муаррифӣ намудани онҳо хеле назаррас мебошад.

 “Сарчашмаҳои таърихӣ, -қайд мекунанд Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон, - гувоҳӣ медиҳанд, ки бозёфтҳои