Бист сол мегузарад аз он рӯзе, ки дар Маскав пойдевори сулҳи тоҷикон гузошта шуд ва тӯли ин бист сол Тоҷикистон марҳила ба марҳила пояҳои Истиқлолияти худро мустаҳкам кард. Дар таҳкими ин сулҳи пойдору  Ваҳдати миллӣ китобу китобхона чӣ нақше доштанду доранд?
20 сол пеш дар шаҳри Маскав мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон – Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Саид Абдуллоҳи Нурӣ, раҳбари Иттиҳоди

Маҳфили “Дар суҳбати соҳибдилон” қаблазидӣ буд. Як рӯз пеш аз иди бонувон – Рӯзи Модар хонандагони Шуъбаи хизматрасонии махсус ифтихори ҳамнишинӣ бо шоираи номдори тоҷик, насрнависи муваффақ ва як бонуи хеле самимиву заминӣ Марямбонуи Фарғонӣ доштанд. Шоираи маъруф ба маҳфил бо як бағал китоби тозанашраш “Табъи гуҳаррез” ва як олам шеъри тозаву тар омад ва соате, ки шамъи маҳфил буд, хонандагон аз сурудаҳояш як ҷаҳон маънӣ бардоштанд.

Шодон Ҳаниф, Нависандаи халқии Тоҷикистон ва яке аз адибони пурмаҳсул ва хушнависи кишвар 10 марти соли 1934 дар деҳаи Оҳалиқи вилояти Самарқанд ба дунё омадааст.
Соли 1958 шуъбаи тарҷумони Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм кардааст.
Ходими адабӣ, мудири шуъбаи рўзномаи «Тоҷикистони советӣ», муҳаррир, мудири шуъбаи нашриёти «Ирфон», сармуҳаррири идораи барномасозии Вазорати фарҳанги

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар,
Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Модар! Чӣ калимаи зебо ва дилнишинест. Вақте ки мо ин калимаро ба забон мегирем, тамоми вудҷудамонро як эҳсосе, ки пур аз меҳру муҳаббат, ширинии ҳаёт ва қалбҳоямонро як гармӣ фаро мегирад. Модар қиматтарин неъмати дунё, сарчашмаи муҳаббати бекарон, ҳимматбаландтарин шахс мебошад.
Модар сутуни ҳар як хонадон аст.

Ёрон ҳама ҷо, вале Ватан дар як ҷост,
Ҳар санги Ватан мисоли ҳайкал зебост,
Олам ҳама ҷо азиз, лекин бар ман
Модар яктост, Тоҷикистон яктост.

ДАР ШАБИ БОРОН

Ин шаби туршрӯи боронӣ
Кулбаи модарам ба ёд омад.
Боми ӯ мечакад зи боронҳо,

Дар остона ва рӯзи ҷаҳонии бонувон хоставу нохоста исми касоне ба забон меояд, ки барои миллат хидматҳои шоиста кардаанд ва мекунанд. Инҳо бонувони ҳунар, фарҳанг, адабиёт, илм ва майдони кору заҳмат мебошанд, ки тӯли умр талош кардаанд барои ин миллат заҳмат кашанд ва дар баробари ин аз худ номи нек боқӣ гузоранд.
Исми бонувони маъруф зиёд аст ва наметавон дар як матлаби кутоҳ ҳамаи