Activities calendar

21 ноября 2019

Симини Донишвар – симои дурахшон дар адабиёти форсӣ

 Симини Донишвар румонннависи маъруфи эронӣ буд, ки аз худ  мероси гаронбаҳо ба ҷо гузоштааст. Вай муаллифи асарҳое чун "Шаҳре чун биҳишт", "Ба кӣ салом кунам?", "Ҷазираи саргардонӣ", "Сорбони саргардон" ва маҷмӯъаи мақолоти "Шинохт ва таҳсини ҳунар", романи машҳури “Савушун” аст. Ҳамчунин бо тарҷумаи осоре аз Бернорд Шов ("Сарбози шукулотӣ"), Атон Чехов, ("Душманон"), Олен Питун ("Бинол, Ватан"), Нотонил Ҳоурен ("Доғи нанг") ва ғайра дар муъаррифии нависандагони барҷастаи ҷаҳонӣ ба мухотабони форсизабон нақше 

 

Чу Дороб пеш омаду ҳамла бурд...

 Дороб яке аз қаҳрамонҳои «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ, шоҳи Эрон, писари Баҳман, фарзанди Исфандиёр. Модараш Ҳумой духтари Баҳман буд, ки Баҳман ўро ба никоҳаш даровард ва ў мебоист тахти шоҳиро ба фарзандаш вогузор мекард. Ҳумой ҳомиладорӣ ва таваллуди фарзандашро ниҳон медошт. Пас аз таваллуд фарзандашро ба доя дод. Дар ҳаштмоҳагӣ сандуқеро бо дебову ҳарир орост, дар он зару ҷавоҳир ва дурри шоҳвор ниҳода ба дарёи Фурот (дар баъзе нусхаҳои «Шоҳнома» Даҷла омадааст) андохт. Дидбоне таъйин кард, ки шинои сандуқро назорат кунад. Дидбон дид, ки сандуқро об 

Китоби Умринисои Султон бо фотеҳаи Ҷӯра Ҳошимӣ

 Шоира ва табиби мардумӣ Умринисои Султон зодаи води Зарафшон аст. Соли 1953 ба шаҳри Душанбе омадааст. Интернати духтаронаи 10 – умро соли 1959 ва шуъбаи филологияю таърихи Донишгоҳи омўзгории ба номи С. Айниро соли 1965 хатм кардааст.

 Ҳангоми дар мактаби миёна ва донишгоҳ таҳсил карданаш ба эҷоди шеър пардохтааст. Аввалин чакидаҳои хомаи ў дар саҳифаҳои рўзномаю маҷаллаҳои ҷумҳурӣ замони донишҷўй буданаш интишор ёфтаанд. Сонитар намунаҳои беҳтарини ашъораш дар китобҳои дастҷамъии «Шоираҳои боистеъдод» ва «Кокули бом» ба табъ расидаанд.

Китобҳои тозавуруд: Баҳром Фирӯз. Ғафлатзадагон

“Дар осмони  тираранг  абр не, гўё тахтаи  сурби вазнин, беҳаракат  шах шудааст. Замин  бистари  сафеди барфӣ аз тан  партофта  буд  ва ҳоло аз  сармо гуё меларзид  ва мисли соҳибони ин диёр  либосе надошт, то тани  лоғару бараҳнаашро бипўшад.Зимистон гузашта,фасли баҳор фаромерасид. Баҳори  умедворони  ноумед, баҳоре, ки хазони одамизодро   ёд меовард.

 Аспи сиёҳмушкин  аробаи  кўтакро  ба як маром  мекашид. Ба ғиҷирроси  чарҳҳои  гардуна  гўши  мусофирон одат  карда  буд. Аз он, ки асп ҳам, аробакаш  ҳам, ду бачаяки хоболуди  дар паҳлўи  чапу рости ў нишаста ҳам, хастаҳолона, ба атроф

“Сомониён дар оинаи таърих”

 Чунин ном дорад, ки китобе, ки ахиран   дар ҳаҷми 567саҳифа зери назари академик Фарҳод Раҳимӣ чоп шудааст. Ин ҷилди дуввуми китоби мазкур буда, матнҳои  арабинаслро  бо такмилу иловаҳо дар бар гирифтааст. Фароҳамоварандагони  матн, муаллифони  таълиқот, ҳавошӣ  ва луғатнома  донишмандони шинохтаи тоҷик Носирҷон Салимӣ, Низомуддин Зоҳидӣ, Нуруллохон  Ғиёсов, Абдуҷамол Ҳасанзода мебошнд.

Мураттибон дар оғоз навиштаанд,ки китоби дуҷилдаи«Сомониён дар оинаи таърих», ки бори аввал соли1998 дар Хуҷанд ба табъ расида буд,маводи 

Китобҳои тозавуруд: Ҳуқуқшиносии муқоисавӣ

 Илмҳои ҳуқуқшиносӣ аз зумраи илмҳои ҷамъиятшиносие  мебошанд, ки бо вуҷуди доштани унсурҳои умумӣ, усулҳои ҳамсон ва воситаҳои таъсиррасонии ҳамгун вобаста ба гуногунии табиати инсон дар алоқаманди бо мухталифии зуҳури манфиатҳо, дар такя ба озодиҳо ва имкониятҳои ба воқеият, ба адолат ва инсоф асос ёфта, дар шакл ва навъҳои гуногун, зуҳур менамояд. Асос ва ҷавҳари ин гуногунӣ, агар аз як ҷониб ба мухталифии роҳу равиши хиради инсонӣ ба сўи ҳастии воқеии ҳуқуқ иртибот дошта бошад, аз ҷониби дигар худи ҳамин мухталифии воқеияти ҳуқуқӣ, ки дар ҳамбастагӣ бо шарту шароит ва сатҳитафаккури инсонӣ дар доираи имконият ва озодиҳо 

Фарҳанг ва ҷавонон

 Фаъолият ва тарзи зиндагии одамон, аз ҷониби онҳо офаридани арзишҳои маънавиро фарҳанг меноманд. Фарҳанг эҷодкории моддию маънавии одамон буда, комёбиҳои онро барои инкишофи инсоният истифода мебаранд ва он аз насл ба насл ҳамчун мерос боқӣ мемонад.

 Фарҳанг моддӣ ва маънавӣ мешавад. Ба фарҳанги моддӣ воситаҳои истеҳсолот олоти меҳнат, ки дар истеҳсолот истифода мебаранд дохил шуда, ба фарҳанги маънавӣ илм дараҷаи истифодаи он, сатҳи дониш, маориф, тиб, санъат, меъёри ахлоқии одамон, завқ ва инкишофи  ба табъ расида буд,маводи