Ду ғазал аз Мирзо Бедили Деҳлавӣ

Фарёд, ки дар олами таҳқиқ касе нест,
Як хонаи анқост, ки он ҷо магасе нест.

Бо ақл чӣ ҷӯшем, ки ҷуз ваҳм надорад,
Аз ишқ чӣ лофем, ки беш аз ҳавасе нест.

Гар дил битапад, ғайри нафас кист рафиқаш?
В-ар чашм парад, ҷуз мижа уммеди хасе нест.

Ҳайрат зи рафиқони сафаркарда чӣ ҷӯед,
Дидем, ки рафтанду  садои ҷарасе нест.

Бар ваъдаи дидор, ки фардост ҳисобаш,
Имрӯз чӣ нолем, нафас ҳамнафасе нест.

Эй кош даме чанд гирифтор тавон зист,
Аммо чӣ тавон кард, ки дому нафасе нест.

Бар бекасии коғази  оташзада раҳме,
К-ин қофиларо ғайри адам пешу пасе нест.

Чун шамъ ба умеди фано чанд тавон сӯхт?
Эй боди саҳар, чун ту фарёдрасе нест.

Бедил, аламу айши хаёлоти таайюн,
То чашм кушоӣ, ки гузаштасту басе нест.

                        ***   ***   ***

Дӯстон, зулме ба ҳоли номуродам рафтааст,
Доштам чизеву ман будам, зи ёдам рафтааст.

Бе нафас дар мулки ибрат зиндагонӣ мекунам,
Хок бар ҷо мондааст имрӯзу бодам рафтааст.

Қуфли васвос аст чашми ман дар ин ибратсаро,
Ҳамчу мижгон умр дар басту кушодам рафтааст.

Сайри гул назри ҷунуни бениёзӣ кардаам,
Пеш-пеши рангу буҳо эътимодам рафтааст.

Ин қадар, ё Раб, нафасро бо кӣ азми саркашист,
Фурсати кори тааммул дар ҷиҳодам рафтааст.

Бо ҳама бекорӣ аз сархории иброми ҳирс,
Чун қалам нохун зи ангушти зиёдам рафтааст.

Маънии эҷод чун моҳи навам маҷҳул монд,
Баски дидам куҳнагӣ, аз хат саводам рафтааст.

То саводи интихоби маъниям бешак шавад,
Мағзи чандин нуқта дар тадбири содам рафтааст.

Нақши пои офият чун шамъ пайдо мекунам,
Дар пайи ин доғ ашки шуълазодам рафтааст.

Кас харидори дили огаҳ дар ин бозор нест,
Оҳ аз умре, ки дар нанги касодам рафтааст.

Бар хаёли хулд, Бедил, зоҳидонро нозҳост,
Лек аз ин ғофил, к-аз ин вайрона  Одам рафтааст.