Тибқи ҳисоботи омории ЮНЕСКО дар ду ҳафта як забон аз байн меравад ва аз 6000 забони рўйи замин то охири асри 21 нисфи он нобуд хоҳад шуд.
Баъд аз зуҳри имрӯз, 17-уми феврал бо ибтикори Маркази Конуни забони тоҷикӣ ва омўзиши забонҳои хориҷии Китобхонаи миллии Тоҷикистон ҳамоиши илмӣ ба муносибати Рўзи ҷаҳонии забони модарӣ доир гардид. Ҳамоишро Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон профессор
Таҳлилгари Маркази тадқиқоти стратегии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мегӯяд, “таҷрубаи мубориза бо терроризм нишон додааст, ки хатарноктарин навъи терроризм – терроризми динӣ ба шумор меравад”.
Имрӯз, 17 –уми феврал бо ташаббуси Маркази иттилооти ҳуқуқӣ ва Ташкилоти ибтидоии “Китобдор”–и Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон мизи мудаввар таҳти унвони “Вазъи
Китоб сарчашмаи дониш аст ва ба ин шаке нест. Он ба мукаммал шудани љаҳонбинии шахс, хусусан ҳоло, ки техника ва технология рӯ ба рушди босубот овардааст, китоб нақши бузургтар мебозад. Хоса дар илмҳои техникиву дақиқ. Ва Китобхонаи миллӣ низ шуъбае бо ин ном дорад: яъне адабиёти техникӣ ва илмҳои дақиқ.
Адабиёти ин шуъба фаротар аз доираи давру замон аст. Дар ин шуъба китобҳо аз солҳои 50 ва 60-и асри гузашта нигоҳдорӣ мешаванд. Албатта, иддае аз ин китобҳо замони худро сипарӣ кардаанд ва ҳоло шояд
Насриддини Нуриддин ва Ҷамшеди Ҳалим аз гуруҳи ширинкорони “Лаҳзаҳои гуворо” меҳмони навбатии гмаҳфили “Хандарез”-и Шуъбаи хизматрасонии махсуси Китобхонаи миллӣ буданд.
Ин маҳфили дилкушои ҳармоҳа ин бор аз саҳнаҳои ҷолиб ва суҳбатҳои дилнишини ин ду ҳунарманди мардумӣ саршор буд ва табъи ширкаткунандагон аз ҷумлаи хонандагони ин шуъба ва афроди дорои имкониятҳои маҳдудро
