Activities calendar

Китобномаи мазкур осорномаи номзади илмҳои педагогӣ, дотсент, Ҷонишини аввали Директори Муассисаи давлатии Пажўҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Ҷумҳурии Тоҷикистон Шариф Комилзода ва адабиёт роҷеъ ба фаъолияти илмию эҷодии ўро дар бар мегирад. Китобнома аз мақолаи муқаддимавӣ, ду қисм ва кумакфеҳристҳо иборат мебошад.

Мақолаи муқаддимавӣ роҷеъ ба паҳлуҳои мухталифи фаъолияти  илмию эҷодӣ, омўзгорӣ, роҳбарӣ ва натиҷаи умдатарин таҳқиқотҳои  ба анҷом расонидаи Шариф Комилзода маълумоти мушаххас медиҳад. Дар қисми якуми китобнома асарҳои илмӣ, илмӣ-методӣ, таълимӣ,

Дар охирин рӯзҳое, ки озмуни ҷумҳуриявии «Фурўғи субҳи доноӣ китоб аст»  идома дорад, дар номинаи «Хондан ва аз ёд кардани осори адибони муосир» то ин лаҳзаҳо 4 нафар довталабон аз шаҳри Душанбе пурсида шуданд. Дар маҷмуъ аз пойтахти кишвар дар ин номина 15 нафар ширкат мекунанд. Дар ин лаҳзаҳои мавриди назар академик Абдуҷаббор Раҳмонзода вориди толор шуд ва дар баробари суолу ҷавоб бо довталаб Сабрина Муродова аз доварон хост то бо истифода аз фурсат ҳамаи довталабонро пурсанд, то касе дилмонда нашавад. Биниёмини Илҳом, хонандаи синфи 5 аз муассисиаи таҳсилоти миёнаи умумии №60-и ноҳияи Синои шаҳри Душанбе гуфт, ки барои омодагӣ  1200 мисраъ шеър, 29

Зайдон Ҷурҷӣ 14 декабри соли 1861 дар Бейрут ба дунё омадааст. Нависанда, рўзноманигор ва муаррихи масеҳии мисрӣ. Яке аз нахустин мутафаккиронест, ки ба назарияи миллигароии арабӣ мусоидат кардааст. Дар хонаводаи тоҷири хурди насронӣ ба дунё омадааст. Солҳои 1881- 1882 дар коллеҷи пизишкии Бейрут таҳсил намуд. Солҳои 1880 ба Миср мухоҷират карда, моҳномаи «ал- Ҳилол»-ро таъсис дод ва аз пешоҳангони романи таърихӣ дар адабиёти нави арабӣ гардид.

Соли 1885 нахустин китоби вай бо унвони «ал- Алфозу- л- арабия ва л- фалсафату- л- ғувийя» дар Бейрут мунташир шуд ва ба ин муносибат ў узви Анҷумани салтанатии осиёӣ гардид. Дар ҳамон сол ба Лондон сафар кард ва бо осори шарқшиносон

​Ӯ мегӯяд тибқи талаботи озмун бояд на камтар аз 30 роман бошад, аммо ман 70 роман хондам. Мувофиқи муқаррарот бояд ҳар як довталаб на кам аз 20 ҳикояву новелла мутолеа намояд. Аммо ҳикояҳову  новеллаҳое, ки ман мутолиа кардам,  ҳудудан ба 200 мерасанд

Шурӯъ аз моҳи апрел ман ба озмун омодагии хешро мебинам. Ҳанӯз аз даврони мактабхон буданам бештар ба адабиёти давлатҳои ғарб шавқу рағбат доштам. Бештар мехостам бо адабиёти давлатҳои пешрафтаи дунё хусусан, Аврупову Амрико ошноӣ дошта бошам. Ва маҳз ҳамон меҳр буд, ки маро ба номинаи “Аз ёд кардану хондани осори адибони ҷаҳон” дар озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” овард. Ҳар боре, ки аз

Рухшона довталаб дар номинаи “Хондан ва аз ёд кардани осори адибони муосири тоҷик” мебошад ва соли дуюм аст, ки дар озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” ширкат мекунад. Вай мегӯяд, аз адибони муосири тоҷик зиёда аз 200 асари насрӣ хондааст, бештар аз 150 ғазал,  400 байт аз достонҳои мухталиф, зиёда аз 130 дубайтиву рубоӣ аз бар намудааст. 70 повест ва 40  роман,

Ва агар ман ҷоизае гирам, ки қобили ёддошт бошад, дар деҳаи худ китобхонаи шахсӣ мекушоям. Китобҳоеро ҷамъ меоварам, ки ба ҳамдеҳагонамон дастрас нест. Кӯдаконро ҷамъ мекунам, дар онҷо маҳфилеро роҳандозӣ месозам, то онҳо мисли ман дар озмунҳои китобхонӣ иштирок кунанд.

Ин як пора аз суҳбат бо Раъно Насриддинова, ширкаткунанда ва шояд як аз муддаиёни шоҳҷоизаи озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ...” бошад. Шахсе бо чунин орзуи созанда, ҳатман муваффақ аст. На танҳо дар ин ё он озмун, балки умуман дар зиндагӣ. Тули чанд рӯз аст, ки дар Китобхонаи миллии Тоҷиткистон озмуни ҷумҳуриявии

​Лайлои Шоҳназар хонандаи синфи 11, аз  мактаби таҳсилоти умумии рақами 73 ба номи Сармади деҳаи Марғедари ноҳияи Панҷекат аст. Ширкаткунанда дар номинаи адабиёти классик. Дар суҳбате, ки бо ӯ доштем, нахуст аз таассуроташ аз озмун суол кардем:

- Банда, дар номинатсияи адабиёти классик иштирок намудам. Ин рӯзи панҷум аст, ки ман