Имрўз дар Муассисаи давлатии «Китобхонаи миллии Тоҷикистон» бо иштироки ҷамъе аз адибон, донишмандон, пажӯҳишгарон ва рӯзном анигрони ватаниву хориҷӣ маҳфили фарҳангӣ ва ҳунарии рўнамоии китоби «Айёре аз Хуросон»-и устод Халилуллоҳ Халилӣ баргузор шуд. Китоби мазкур бо талоши муассисаи Китобхоаи устод Халилуллоҳ, ки мақари он дар шаҳри Душанбест ва сарвари он Ҷаъфар Ранҷбар чоп шудааст. Китобро Ҷумъахони Сайдалӣ аз хати форсӣ ба крилӣ баргардон ва аз
«Пешвои Муаззами Тоҷикон» маҷмўаи шеърҳои ашъори шоир Дилшод Абдукарим буда, дар он азму талош, созандагию ободкорӣ ва хизматҳои шоистаи фарзанди фарзонаи миллат, Асосгузори Сулҳу Ваҳдати Миллӣ президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон васф гардидааст.
Ҳамчунин фарогири мавзўъҳои Ватан, сулҳ, модар, истиқлолият, ишқу ҷавонӣ ва тасвири табиати биҳиштосиву созандагӣ ва ҳуввиятӣ миллӣ ҳидоят мекунад. Шеърҳои шоир ба мисли гулҳои баҳорӣ як бўю таровати хуше дорад, ки аз ҳаёти пурсамари кории ў дар
Залеман Карл Германович 28 декабри соли 1849 (9 январи соли 1950) дар Ревел, ҳозира Таллин, Эстония ба дунё омада ва 30.11.1916 (13 декабр) дар Петербург аз олам гузаштааст. Ховаршиноси рус, «яке аз барҷастатарин эроншиносони Аврупо» (В.В. Бартолд), академики АИ Петербург (1895), проффесори Донишгоҳи Петербург, директори Музейи Осиё (1890), директори шуъбаи дуюми китобхонаи Академия (1890).
Мактаби миёнаро дар шаҳри Равел хатм намудааст. Солҳои (1867 – 71) донишҷўи гурўҳи забонҳои арабӣ-туркӣ-тотории факултаи забонҳои шарқи донишгоҳи Петербург буд.
Дозиметр, абзор барои андозагирии афканишоти ионзо ё бузургиҳои ба онҳо вобаста. Қисми асосии дозиметро детектори зарраҳо ё ҷиҳози андозагир ташкил медиҳад, ки ҷадвал (шкала)-и он дар воҳидҳои меъёр (доза)-ҳои фурўбурда ё эквивалент дараҷабандӣ шудааст. Аз рўи намуди детектор дозиметри иониш (бо камераи иониш, ҳисобгираки Гейгеру Мюллер) люминессентӣ (синтиллятсионӣ, ҳароратӣ ва фотолюминессентӣ) нимноқилӣ, аксбардорӣ (амале, ки ба сиёҳшавии
Абулқосим Маҳмуд ибни Умар (1075, Замахшар, Хоразм – 1144, Гурганҷ), мулаққаб ба Ҷоруллоҳ ва Фахри Хоразм, мутакаллими муътазилӣ, фақеҳи ҳанафӣ, забоншинос (наҳвӣ) шоир ва муфассир. Таҳсилоти ибтидоиро дар Хоразм, дар назди падар ва дигар олимони диёри худ – Абумузар ибни Ҷарир аз-Заббии Наҳвии Исфаҳонӣ, Алӣ ибни Музаффари Нишопурӣ, Шайхулислом Абумансур Насри Ҳорисӣ, Абусаъид Шаққонӣ ва дигарон фаро гирифтааст.
Замахшарӣ аз муътазилиён, ки бинобар таъқиби Аббосиён ба Хоразм паноҳ бурда буданд, мазҳаби эътизолро омўхт ва дар муддати андаке яке аз бузургтарин намояндагони ин
Аввали ҳафтаи оянда даври ниҳоии озмуни ҷумҳуриявии «Фурӯғи субҳи доноӣ» баргузор мешавад ва чун озмуни гузашта даври ниҳоӣ боз ҳам дар Китобхонаи миллӣ мегузарад. Озмуни имсола аз гузашта фарқиятҳо дорад ва бо назардошти таҷрибаи порсола Китобхонаи миллӣ барои бе ягон камбудиву монеъ гузаштани он талоши бештар кардаву омодагиҳои зиёдтар гирифтааст. Суҳбати мо бо муовини аввали Директори Китобхонаи миллӣ Салима Раҷабзода атрофи ҳамин масъала буд.
- Лутфан бигўед, ки омодагиҳо ба баргузории озмуни «Фуруғи субҳи доноӣ китоб аст» дар кадом сатҳ аст?