Кӯдакон ва наврасон

 Таманнои муридӣ ба Мавлавии бузургвор ва пайванди эҷодӣ бо ашъори оламшумули ў дар дили бас қаламкашон мисли баҳри пуртуғён дар ҷўш аст, ки адиби тоҷик, сареҳтараш ҳамдиёри Ҷалолуддини Балхӣ – Одина Раҳмон, яке аз онҳост. Дар қалби ў ин ошиқиву дилдодагӣ ба дараҷаест, ки умед дорад, достонҳое дар пайравии Мавлавӣ эҷодкардааш «Маснави маънавӣ»-ро боз ҳам комилтар хоҳанд кард.

 Чӣ ҳам метавон гуфт, орзуҳову умедҳои ширин дар ҳеҷ сину со лайб нест. Ба муалиф баҳо додану дар ин роҳи сафед хостан дар ихтиёри хонандаи арҷманд боқӣ мемонад. Танҳо ин монда, ки муаллифро бо истифода аз маълумоти ом ада дар китобаш

 Гулбадаст Муродова дуввуми октябри соли 1998 дар деҳаи Янгишахри ноҳияи Лахш дар оилаи зиёӣ ба дунё омадааст. Мактаби таҳсилоти ҳамагонии раками якуми ноҳияро соли 2016 хатм карда, ҳоло донишҷўи соли 4-уми факултети химияи Донишгоҳи давлатии омўзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ мебошад.

 Дар тарбияи завқи эҷодии Гулбадаст модаршон Гулсимо Муродова,ки муддате директори китобхонаи марказии ноҳия буданд,саҳми босазо гузоштаанд.

 Гулбадаст дар озмунҳои зиёди адабию фархангӣ иштирок

 Дар таърихи адабиёти аҳди шўравии тоҷик адибон М. Миршакар, А.Деҳотӣ, П.Толис, Б.Ортиқов, Г.Сулаймонова, А.Бобоҷон, Ғ.Ҷўразода ва чанд тани дигаронро ном бурдан мумкин аст, ки дар ташаккул ва таҳаввули адабиёти наврасон чун шохаи алоҳидаи адабиёти муосири тоҷик нақшаи муҳим доштаанд.

 Ба қатори чунин адибон Абдумалик Баҳориро шомил метавон кард, ки ҳанўз аз оғози фаъолияти эҷодии худ, яъне аз солҳои  панҷоҳуми қарни гузашта, бо таълифи осори манзуму мансур барои бачагон машғул гардида, намунаҳои хуби онро офарида тавонистааст. А.Баҳорӣ  

 Шоира ва табиби мардумӣ Умринисои Султон зодаи води Зарафшон аст. Соли 1953 ба шаҳри Душанбе омадааст. Интернати духтаронаи 10 – умро соли 1959 ва шуъбаи филологияю таърихи Донишгоҳи омўзгории ба номи С. Айниро соли 1965 хатм кардааст.

 Ҳангоми дар мактаби миёна ва донишгоҳ таҳсил карданаш ба эҷоди шеър пардохтааст. Аввалин чакидаҳои хомаи ў дар саҳифаҳои рўзномаю маҷаллаҳои ҷумҳурӣ замони донишҷўй буданаш интишор ёфтаанд. Сонитар намунаҳои беҳтарини ашъораш дар китобҳои дастҷамъии «Шоираҳои боистеъдод» ва «Кокули бом» ба табъ расидаанд.

 Замоне одамон ба ин андеша буданд, ки хирси сафеди қутбӣ оворагарди хастанашаванда аст, дар ҳама манотиқи яхбастаи Арктика гардиш мекунад ва дар ягон ҷой қарори ист надорад. Аммо ҳоло муайян шудааст, ки хирсҳои сафед ба баъзе ҷойҳо алоқамандии хос доранд, бахусус дар ҷойҳое, ки обҳои озод аз ях мавҷуданд. Канораҳои ҷанубии Арктика яхпӯшанд. Тобистон хирсҳои сафед масоҳати васеъро тай мекунанд ва то Қутби Шимол (ки то 88 дараҷа сард аст) мераванд. Вале ҳоло ҳам 

 Аз аввали ноябр 790 нафар дар толори хониши кӯдакону наврасон ҳудудан 3 ҳазор китоб мутолиа кардаанд. Ин омори басо ҷолиб ва баёнгари он аст, ки кӯдакон наврасон бештар талош мекунанд вақти холии худро дар китобхона бо мутолиаи китоб гузаронанд.

 Дар муассисаҳои таҳсилоти миёна таътили тирамоҳӣ идома дорад. Хонандагон баъди ҷамъбасти чаҳоряки аввал муддате истироҳат мекунанд ва баъдан таҳсил аз нав шуруъ