Дар асри XX дар санъати рақсии касбӣ ва ҳаваскорӣ намудҳои гуногуни ин рақс ба вуҷуд омаданд. Дар санъати ҳаваскорӣ устодон рақси якка, дунафара ва шакли гурўҳии ин рақсро ба саҳна гузоштанд. Дар шакли гурўҳии рақси мазкур дувоздаҳ духтар рўймолҳоро дар ду даст гирифта ба рақс мебароянд. Онҳо дастҳояшонро бо рўймол ин сў алвонҷ дода, ба пеш ҳаракат мекунанд. Раққосаҳо дар як саф истода ба ду қатор
Дар варианти рақси мастчоҳӣ саростинчаҳои дарози раққоса аз матоъҳои сурх, гулобранг ё сафеди гулдузӣ дўхта шудаанд, ки онҳо аз панҷаи даст 20 см берунтар баромадаанд. Занҳо бо чунин остинҳо таҳти навои доира ё суруд бо зарби мусиқии 6/8 мерақсанд. Остинҳоро бо як ва бо ду даст ба китф бо навбат мепартоянд, дар ин вақт пайкари зан ин ё он тараф ҳаракат мекунад. Дастҳоро ду тараф кушода, остинҳоро меафшонанд ва як остинро пеши худ ва
Чўббозӣ хоси мардуми кўҳистонаст, зеро дар гузашта марди кўҳистонӣ, вақте ки аз хона мебаромад, ҳатман бо худ чўб ё таёқ мегирифт. Чўбдастро ў ҳангоми дар пайраҳаи кўҳӣ роҳ гаштан, гову гўсфандонро рондан ва ҳамчун силоҳи одӣ барои муофизат аз ҷонварони ваҳшӣ истифода мекард.
Чўббозӣ рақси ҷанговаронаи мардона буда, онро як ё ду нафар иҷро менамоянд. Рақс лаҳзаҳои ҷанги сарбоз, шикор, мусобиқаи паҳлавониро таҷассум мекунад. Ба ин рақс
Кормандони Китобхонаи миллии Тоҷикистон аз даргузашти бармаҳали сармутахассиси шуъбаи коркарди адабиёт Амонбекова Марзия Назархудоевна андӯҳгин буд, ба пайвандон, дӯстон ва бастагони марҳум изҳори ҳамдардӣ мекунанд. Аз даргоҳи Худованди меҳрубон барои марҳум хонаи ободи охират ва ба бозмондагонаш сабри ҷамил хоҳонанд.
