Имрӯз ҳам яке аз он рӯзҳои омодагӣ
ба вуруди баҳору Наврӯз буд. Аз сари
субҳ ҷумлае аз кормандони Китобхона
даст ба тозакорӣ заданд.
Ободонӣ ба истиқболи баҳору Наврӯз акнун
ҳукми анъанаро гирифт. Ин лаҳзаҳо такрор
ба такрор меоянд. Ободонӣ ва тозагиву низофат.
Чанд расми ҳамкорамон
Хусрави Милод аз маъракаи имрӯзи ободонӣ.
Наврўз биё ба хоки поки Ватанам,
Гулрез намо замину боғу чаманам.
Андар бари ошиқони фархундаи ишқ,
Ман ошиқи навбаҳору сарву суманам.
Наврўз (порсӣ: نوروز )-Иди баҳор ва Соли Нав. Ҷашни қадимӣ ва анъанавии мардуми эронинажод, аз ҷумла тоҷикон (баъдтар дар байни дигар халқҳои ғайриэронӣ низ расм шудааст), ки ба рўзи аввали солшумории шамсӣ-1-уми
Донишмандон ва муҳаққиқони тоҷик бар ин назаранд, ки аввалин нашрияи тоҷикӣ – “Бухорои шариф” ба ҳадафи эҳёи муҷаддади шўҳрату шараф ва азамати гузаштаи Бухорои бостонӣ чунин номугзорӣ шуд. Ва дар яке аз шумораҳои худ ҳатто ба ин суол ҳам посух дод, ки “нияти мо зинда намудани номи Бухорои шариф аст, ки исми шарифи ў матрук нашуда...”.
Субҳи имрӯз дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон
Китобхонаи миллии Австрия тавассути маркази иттилоотии Абонементи байни китобхонаҳои Русия феҳристи «Хазинаи тиллоии тоҷикон»-ро дархост кард.
Тибқи муқарарот бо дархости китобхонаҳои калонтарини ИДМ ҳар сол тавассути Шуъбаи абонементи байни китобхонаҳои Китобхонаи миллӣ феҳристи адабиёти нодиртарини тоҷикон бо китобҳои тозанашри нашриётҳои ватанӣ ба таври электронӣ пешниҳод мегардад. Боиси ифтихор
