Шодон Ҳаниф, Нависандаи халқии Тоҷикистон ва яке аз адибони пурмаҳсул ва хушнависи кишвар 10 марти соли 1934 дар деҳаи Оҳалиқи вилояти Самарқанд ба дунё омадааст.
Соли 1958 шуъбаи тарҷумони Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм кардааст.
Ходими адабӣ, мудири шуъбаи рўзномаи «Тоҷикистони советӣ», муҳаррир, мудири шуъбаи нашриёти «Ирфон», сармуҳаррири идораи барномасозии Вазорати фарҳанги
С
ад ҷону дил фидои як муддаои модар,
Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Модар! Чӣ калимаи зебо ва дилнишинест. Вақте ки мо ин калимаро ба забон мегирем, тамоми вудҷудамонро як эҳсосе, ки пур аз меҳру муҳаббат, ширинии ҳаёт ва қалбҳоямонро як гармӣ фаро мегирад. Модар қиматтарин неъмати дунё, сарчашмаи муҳаббати бекарон, ҳимматбаландтарин шахс мебошад.
Модар сутуни ҳар як хонадон аст.
Ёрон ҳама ҷо, вале Ватан дар як ҷост,
Ҳар санги Ватан мисоли ҳайкал зебост,
Олам ҳама ҷо азиз, лекин бар ман
Модар яктост, Тоҷикистон яктост.
ДАР ШАБИ БОРОН
Ин шаби туршрӯи боронӣ
Кулбаи модарам ба ёд омад.
Боми ӯ мечакад зи боронҳо,
