библиографияи миллӣ

Абдуллоҷон Ғаффоров

Абдуллоҷон  Ғаффоров  5 - июли соли 1931 дар деҳаи Қистакўзи ноҳияи Бобоҷон Ғаффоров дар оилаи яке аз маорифчиёни маъруф, омўзгори шинохта, Муаллими шоистаи  Тоҷикистон  Абдуғаффор Ҳасанов чашм ба олами ҳасти кушодааст.

Соли 1947 ба курси тайёрии Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи Б. Ғафуров дохил шуд ва соли 1948 донишҷўи факултаи таъриху филологияи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон гардид. Баъдан соли 1957 ба аспирантураи Институти шарқшиносӣ ва мероси хаттии АИ ҶТ дохил шуд. Баъди ба аспирантура дохил шудан А. Ғааффоров бо тавсияи

Рафтани олим

Дар бораи Юсуф Баширхонович Исҳоқӣ, яке аз чеҳраҳои машҳури тибби мусоири тоҷик, аз ҷумлаи маъруфтаринҳо дар миёни олимони соҳа, роҳбари дисӯзу ободгар метавон хеле суханҳо гуфт. Ва дар мақолаи иқтибосшудаи зер ҳамаи хизматҳои олими барӯманд зикр шуда.
Устод Исҳоқӣ дар айни камолоти эҷодиву шӯру шавқи корӣ, ки метавонист ҳамроҳ бо даҳҳо шогирдону ҳамсафонаш барои рушди илми Тоҷикистони соҳибистиқлол корҳои шоиста анҷом диҳад, аз ҷониби душманону хоинони миллат ба қатл расонда шуд. Рафтани нобаҳангом ва фоҷеавии олими барӯманд зарбаи мудҳиш ва

Шоире бо як кӯлвор ашъори ҳаҷву танз

Басир Расо аз ҷумлаи касонест, ки дар сурудани ашъори ҳаҷвӣ маъруфияти хос пайдо кардааст. Ҳарчанд дар шеъри лирикиву иҷтимоӣ низ муваффақ буд, ғазал ҳам гуфтаву рубоӣ ҳам.
Ва ҷолибтар аз ҳама: муддати 54 сол дар маҷаллаи “Хорпуштак” кор кард ва аз ин 46 солаш сардабири ин маҷаллаи танзу ҳаҷв буд.

Шоири тоҷик Басир  Расо соли  1931  дар  деҳаи Водхуди  ноҳияи  Ванҷ  ба  дунё  омадааст.  Аз  соли  1963  аъзои

Се истгоҳи Пайванд

Дирӯз, 20-уми июл зодрӯзи устод Пайванди Гулмуродзода-муҳаққиқи борикназари таърихи журналистика, пажуҳишгари муваффақ, устоди Донишгоҳи миллии Тоҷикистон ва пири даҳҳо тан аз рӯзноманигрони шинохтаи кишвар буд. Ва ҳар сол дар ин рӯз аз ӯ ёд мекунем, инсони шариф ва фарде, ки ба дилҳо ҷо дорад, ҳатто баъди марг бо ёдҳои гиромиаш дар меҳвари суҳбатҳои мо қарор мегирад.  
Дар зер ёдномае дорем, ки рӯзи ҷанозаи устод навишта шудааст. Хостам чизи дигар нависам, вале вақте ин сӯгномаро хондам, дидам, ки наметавонам ба он чизи дигар илова кунам.

Ёди устод Пайванд ба хайр!

Ҳаштодупанҷ соли профессор Асадулло Сўфизода

Имсол устод Асадулло Сӯфизода, профессори Донишгоҳи миллии Тоҷикистон 85-умин солгарди баҳори умрашро ҷашн гирифт. Устод Сӯфизода аз ҷумлаи фолклоршиносони маъруфи кишвар, муаллифи садҳо мақола, даҳҳо китоб дар бораи эҷдоиёти шифоҳии мардум аст. Муҳимтар аз ҳама устоди садҳо шогирдоне мебошад, ки имрӯз дар гӯшаву канори хоки кишвар саргарми таълиму тадриси насли наврасанд.

Профессор Асадулло Сўфизода 20 марти соли 1932 дар деҳаи

Ҳасани Деҳлавӣ – яке аз бузургтарин шоирони порсигӯи Ҳиндустон

Сад нома навиштему ҷавобе нанавиштанд,
Ин ҳам, ки ҷавобе нанавиштанд, ҷавоб аст.

Ҳасани Деҳлавӣ - Саъдии Ҳиндустон - аз шоирони бузурги порсигӯи Ҳиндустон дар қарни ҳафтум ва ҳаштуми ҳиҷрӣ, ҳамзамон ва ҳамнишин, дӯст ва мусоҳиби ҳамешагии Амир Хусрави Деҳлавист.
Дар ин давра буда, ки бар асари  ҳамлаи муғул иддаи касире аз донишмандону олимони дин ва суфиёну адибон ва шоирони эронинажод ба шимоли Ҳиндустон паноҳанда

Страницы