библиографияи миллӣ

Нуриддинов Сироҷиддин соли 1919 дар шаҳри Самарқанд ба дунё омадааст. Кандакор, наққош ва рассоми тоҷик. Ходими хизматнишондодаи Санъати РСС Тоҷикистон (1967). Пас аз хатми омўзишгоҳи педагогӣ чанд муддат муалимӣ кард. Аз соли 1952 ин ҷониб бо Хонаи ҷумҳуриявии эҷодиёти халқ (ш. Душанбе) ҳамкорӣ дошт.

Санъати кандакориро мустақилона, аз рўи эҷоди устоҳои халқии Тоҷикистон (Ю. Баротбеков ва дигарон) омўхтааст. Асари нахустини вай намоя (панно), ки тасвири Айнӣ дорад, бо услуби дар чўб кандакорӣ кардани устоҳои ўротеппагӣ офарида шудааст.

Нуриддинов кандакори ҷўянда аст ва бо заҳмати мунтазам равиши эҷодии хос ба даст овардааст. Дар асарҳояш нақши

Аз қаъри гили сиёҳ то авҷи Зуҳал,
Кардам ҳама мушкилоти гетиро ҳал.
Берун ҷастам зи қайди ҳар макру ҳиял, 
Ҳар банд кушода шуд, магар банди аҷал.

Ин одами доно ва хирадманд, ки ба ҷуз банди аҷал дигар ҳамаи мушкилоти ҷаҳонро ҳал кардааст, Абўалӣ Синост. Бале,  ҳамон Абўалӣ ибни Сино, ки бо асарҳои оламгири худ дар Шарқу Ғарб ва Шимолу Ҷануб машҳур гаштааст. Абўалӣ ибни Сино

Замоне бо ҳамин як рӯбоӣ муҳити зиндагонии худро ифода карда буд. Абӯалӣ ибни Сино, ин нобиғаи нотакрори насли башар дар асре ҳаёт ба сар бурда буд, ки алломаҳояш ҳам қадри олим нашнохтану ҳокимонаш ҳам. Ва забон ба ҳамин шиква боз кард:

Куфри чу мане газофу осон набувад...
Маҳкамтар аз имони ман имон набувад.
Дар даҳр чу ман якеву он ҳам кофир,
Пас дар ҳама даҳр як мусулмон набувад

Пири ҳакимони Машриқзамин имрӯз, 18-уми август зодрӯз дорад ва зодрӯзаш дар Тоҷикистон чун рӯзи табибу тиб таҷлил мешавад.

Ҳам шоир аст, ҳам олим ва ҳам файласуф. Хеле пажуҳишҳои ҷолиби илмӣ аз таърихи гузашта ва фалсафаи ниёгон дорад. Ҳамсуҳбати дилнишин ва соҳибназарест.

Назри Яздонӣ 18 августи соли 1949 дар ноҳияи Сангвори  Вахё (ҳозира Тавилдара) таваллуд шудааст. Миллаташ тоҷик.

Соли 1953 ба ноҳияи Сталинобод (Рудакии ҳозира)

Дар адабиёт кам иттифоқоте пеш омада, ки ходимоти давлативу соҳибмансабони сатҳи олӣ баъдан номи худро чун адиби маъруф дар таърихи адабиёт сабт карда бошанд. Ҳабибулло Назаров касе буд, ки бо маълумоти ҳуқуқшиносӣ то зинаҳои вазири адлия ва Раиси додгоҳи олӣ кор кард, вале дар охир чун нависандаи маъруф шуҳрати абадӣ ёфт. 15-уми августи соли 2017 ин адиби нуктасанҷ 110-сола шуд.

Назаров Ҳабибулло 15-уми августи соли 1907 дар деҳаи Тўдаи ноҳияи Ҳисор, дар оилаи деҳқони камбағал ба дунё омадааст.

Фаъолияти меҳнатиаш аз соли 1927 сар мешавад.  Даставвал чўпон

Академик Раҷаб Амонов аз матраҳтарин чеҳраҳои илмии тоҷик дар нимаи дуюми садаи ХХ буд. Олиме, ки ҷавонии худро дар ҷабаҳоти ҷанг зидди фашизм гузаронд ва баъди бозгашти сарбаландона ҷабҳаи пажуҳишу фарҳанг ва илмро майдони амал қарор дод.

Адабиётшиноси намоён, фолклоршинос, мунаққид доктори илмҳои филология, академики Академияи фанҳои Тоҷикистон ва адиб Раҷаб Амонов 1-уми августи соли 1923 дар оилаи мўзадўз дар шаҳри Ўротеппа (ҳозира Истаравшан) ба дунё омадааст.