Олими Искандарӣ (Олим Бобоев) аз сарояндагони овозадори кишвар буд, ки хеле ҷавон аз олам рафт. Сабку услуби нотакрораш ва маҳорати баланди сурудани таронаҳои классикӣ беш аз дигарон миёни дӯстдорони таронаҳои ноб машҳур карда буд. Аммо дареғо, ки Олими Искандарӣ миёни мо нест. Он чӣ аз таронаҳояш дар бойгониҳо боқӣмондаанд, гӯяндаи маҳорати волои сарояндагии ӯянд.
Олими Искандарӣ 18-уми марти соли 1958 дар
Дар остонаи ҷашни Наврӯз шоира Нориниссо Алимуҳаммадова дар синни 68-солагӣ баъди бемории дурудароз дар манзили писараш дар шаҳри Хуҷанд аз олам чашм пӯшид. Мухлисони ашъораш ва сокинони Хуҷанд бо шоира дар манзилаш видоъ карданд ва сипас ҷанозаи ӯ дар деҳаи Румон ба хок супурда шуд.
Фаррух Орифӣ, муовини аввали Раиси ноҳияи Бобоҷон Ғафуров, Шоири халқии Тоҷикистон Нурмуҳаммад Ниёзӣ марги шоираро талафоти адабиёти тоҷик ва аҳли ҷамоатчигии кишвар
Имрӯз яке аз беҳтарин ҳунармандони кишвар – Убайдуллоҳ Раҷабов зодрӯз дорад. Шахсияти нотакрор, инсоне бо қалби бузург, пок ва самимӣ, шахсияте, ки номаш дар таърихи фарҳанги шаш даҳаи охири кишвар бо хати заррин сабт шудааст.
Исми Убайдуллоҳ Раҷабов ба ҳамагон ошност ва шояд ниёзе ба шиносоӣ надорад. Вале ба ҳар ҳол муруре ба гузаштаву имрӯзи ӯ мекунем ва суҳбате ҳам бо ин нобиғати санъати тоҷик дорем, ки баъдтар ин ҷо хоҳем гузошт.
89 сол пеш, рӯзи 18-уми март Ҳамза Ҳакимзода Ниёзӣ-шоир, дромнавис, бастакор, ҳунарманд ва нависандаи шуҳратёри ӯзбек тарки олам кард. Ёдаш ҳамеша дар қалби ҳаводорони осораш боқист. Ҳамза Ҳакимзода Ниёзӣ адибе буд, ки ба ду забон: тоҷикӣ ва ӯзбекӣ менавишт ва ба адабиёти тоҷику миллати тоҷик эҳтироми хоса дошт.
Ҳамза Ҳакимзода Ниёзӣ 6 марти соли 1889 дар шаҳри Хўқанд ба дунё омадааст. Ҳакимзода шоир, драматург, бастакор, таҳиягар, актёр, нависанда ва ходими ҷамъиятии ўзбек буд. Соли 1926 ба ў унвони Шоири Халқии РСС Ўзбекистон доданд.
Академик Талбак Назаров аз қабили шахсиятҳое буд ва ҳаст, ки солиёни душвори таҳкими истиқлол, хомўш намудани муноқишоти дохилӣ, ба роҳ мондани муносиботи дипломатӣ бо мамолики хориҷӣ, ҳалли бисёр масоили мушкили давлатдорӣ дар паҳлуи Пешвои миллат ба нафъи бақои ин сарзамин саъю талошҳои зиёде кардааст. Беихтиёр як ҷумла, вале ифодагари мазмуни як китоби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ
Сеюмин сол аст, ки Одина Мирак бо нест. Олами моро тарк кард ва умедворем ҳоло дар ин фархундаайёми баҳорӣ, ки зодрӯзаш буду онро дӯст медошт, гулҳои биҳиштӣ мечинад. Ҳоло аз ӯ ёд мекунем.
Одина Мирак 6 марти соли 1939 дар деҳаи Дегрези ноҳияи Мўъминободи вилояти Хатлон таваллуд ёфтааст. Соли 1962 факултаи таъриху филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро
