Амон Нуров имрӯз ба синни мубораки 80 қадам гузошт. Мавсуф аз ҷумлаи пуркортарин олимони кишвар аст, ки беҳтарин луғатномаҳоро барои насли имрӯз таҳия кардааст. Бахусус, асарҳои безаволе чун "Чароги ҳидоят" ва "Бурҳони қотеъ" ганҷинаи маърифатанд ва бо хати имрӯзиён баргардон кардани онҳо заҳмати хорошикане буд, ки Нуров ба уҳда гирифт.
Барҷастатарин ва сермаҳсултарин луғатшиноси тоҷик Амон Нуров 23 феврали 1938 дар деҳаи Виткони ноҳияи Масчо ба дунё омад. Дар 6 - солагӣ аз падар ятим монд. Аз 6 - солагӣ хонишро дар мактаби ҳафтсолаи деҳаи Камодон оғоз намуд. Пас дар сағирахонаи деҳаи Мадрушкати ноҳияи Масчо ва ду соли охир хонишро дар сағирахонаи Шаҳринави ноҳияи Ҳисор давом дод.
Коргардон, ҳунарманд, дромнавис Абдулҳафиз Қодирӣ ниёз ба муаррифӣ надорад. Аз ҷумлаи беҳтарин ҳунармандони икшвар аст, ки дар рушди санъат хизматҳои шоиста кардааст. Абдулҳафиз Қодирӣ инак ба синни мубораки 70 қадам гузошт. Месазад, ки бо истифода аз Энсиклопедияи санъати тоҷик гузаштаву имрӯзи ӯро варақ занем.
Қодирӣ Абдулҳафиз 13 феврали соли 1948 дар
Оре, ин чеҳра ба ҳамагон ошност. Бахусус, барои онҳое, ки пайваста ба театр мераванд ва ё намоишҳои театриро дар шабакаҳои телевизион тамошо мекунанд. Гулсара Абдуллоева бо офаридани образҳои мондагор дар ёди хотири мухлисонаш нақш бастааст. Ҳар нақше офарида худ сарнавишти нотакрорест. Ва Гулсара Абдуллоева аз ҷумлаи муваффақтаринҳо дар офариниши образи модар аст.
Абдуллоева Гулсара Сангиновна 2 феврали соли 1948
Имсол яке аз забоншиносони барҷастаи кишвар Мадиброҳим Норматов ба синни мубораки 80 қадам гузошт. Сар аз аввали моҳи ҷорӣ ба ифтихори зодрӯзи устод дар шабакаҳои иҷтимоӣ даҳҳо мақолаҳо ва садҳо табрикоти шогирдон аз гӯшаву канори кишвар интишор ёфтанд. Ин маҳбубияти як устод ва қадршиносии шогирдон буд.
Норматов Мадиброҳим 1 – уми феврали соли 1938 дар ноҳияи Ашт дар оилаи коргар ба дунё омадааст. Забоншинос, номзади илми Зфилология (1968), дотсент (1968), Корманди шоистаи Тоҷикистон (1997). Хатмкардаи ДДТ (ҳоло ДМТ) ва аспирантураи он (1966).
Мадиброҳим Норматов соли 1960 Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро
Шоир, нависанда, пулистист, дромнавис ва мутарҷим... Неъмат Оташ дар ин ҳама муваффақ будааст: ҳам дар шеър ва ҳам дар насру, дрому тарҷума. Ашъораш миёни ҳаводоронаш аз маҳбубияти хос бархӯрдор аст.
Иттифоқи Нависандагон ин гуна муаррифӣ карда:
Акобир Шарифӣ, адиби ширингуфтори кӯдакнавис инак беш аз даҳ сол аст, ки миёни мо нест. Вале осори гаронбаҳояш ҳузури руҳонии ӯро нуронитар мекунанд. Адибе, ки ҳанӯз замоне, ки зинда буд, миёни ҳаводорони шеър шуҳрат дошт ва дар зиндагӣ ба камолоти эҷодӣ расида буд. Ва агар зинда мебуд, ҳоло 90-сола буд.
Дар муаррифиномаи Иттифоқи нависандагон мехонем: