“Тойтўра Ботирқулов дар утоқаш танҳо мезисту ба мардуми тоҷик ва қўҳу дамани он самимона дилбаста буд. Ҳар сол тирамоҳон Бишкек мерафту аввалҳои навбаҳорон ба Душанбе бар мегашт ва дар рўзи дуюми омаданаш ба хонаи ман меомад. Кўҳҳои Тоҷикистонро ёд кардам, - мегуфт ў. Ва ба сайри кўҳҳо мебаромад, ба тарафи ҷиболи Ҳисор ё Ромит ё Рашт рафтагор мешуд”.
Ба навиштани ин матлаб номаи ноиби Ректори
«Гуштоспнома» манзумаи Дақиқӣ мебошад. Ҳазор байти онро Фирдавсӣ дар «Шоҳнома»-и худ дохил кардааст. Абёти Дақиқӣ дар заминаи «Шоҳнома»-и Абумансурӣ тақрибан солҳои 977-978 дар замони ҳукмронии Нуҳ ибни Аҳмади Сомонӣ таълиф шудаанд. Шумораи байтҳои манзумаро Фирдавсӣ ҳазор, Муҳаммад Авфӣ бист ҳазор ва Ҳамдуллоҳи Муставфӣ сӣ ҳазор гуфтаанд. Аз он ҳазор байти дар «Шоҳнома» овардаи Фирдавсӣ боқӣ мондааст. Мазмуни байтҳо бо китоби «Ёдгори Зарирон»
Профессор Асадулло Сӯфизода баъди бемории тӯлонӣ дар синни 87-солагӣ дар манзилаш воқеъ дар шаҳри Душанбе аз олам бирафт. Устод Асадуллозода аз ҷумлаи фолклоршиносони маъруфи кишвар, муаллифи садҳо мақола, даҳҳо китоб дар бораи эҷдоиёти шифоҳии мардум аст. Муҳимтар аз ҳама устоди садҳо шогирдоне буд, ки имрӯз дар гӯшаву канори хоки кишвар саргарми таълиму тадриси насли наврасанд. Дар бораи тарҷумаи ҳоли устод Асадулло Сӯфизода малаби муфассалтарро
Вай ҳикоятҳои бисёреро аз адибони халқҳои Шӯравӣ ва хориҷ аз онро ба тоҷикӣ гардондааст. Ба қалами ў инчунин тарҷумаи осори калонҳаҷми нависандагони ҷаҳон тааллуқ доранд (А. Олимҷонов «Армуғони Утрор», 1973; романи «Пайкони Маҳамбет», 1984; повести С. Карнеев «Осмон беғубор буд», 1975; маҷмўаи ҳикояҳои В. Шукшин «Сўҳбати моҳтобшаб», 1981; роман ва повестҳои Т. Ҷумъагелдиев «Фирор», «Чароғ то саҳар фурўзон буд», «Қолин», «Якрав», 1991; повести Т. Пўлодов
Миср Эшниёзовро метавон аз поягузорони шевашиносӣ дар кишвар донист. Аз синни шонздаҳсолагӣ ба кори омӯзгорӣ ҷалб шудааст. Соли 2002 замоне аз олам даргузашт, ки як олими баркамол бо таълифоти зиди муфид буд. Имрӯз ҳам навиштаҳои Миср Эшниёзов дар дастури кории забоншиносон, бахусус шевашиносон қарор доранд.
Миср Эшниёзов соли 1919 ба дунё омадааст. Миср дар сини 16 -солагӣ мактаби ҷавонони колхозчиро бо
Аз даргузашти Раҳим Ҷалил 30 сол сипарӣ мешавад. Имсол ба таваллудаш 110 сол пур шуд. Аз ҷумлаи адибони шинохтаи кишвар аст. Нависандаест, ки воқеоти таърихӣ, хусусан, замони босмачигарӣ, ташкили сохти колхозӣ ва ташаккули синфи коргарро возеҳу муфассал тасвир карда, асарҳояш барои омӯзиши таърих ва фарҳангу ҳунари кишвар дар ибтидои асри ХХ сарчашмаи боэътимод ба ҳисоб мераванд. Дар сомонаи Иттифоқи нависандагон дар бораи ӯ мехонем:
