библиографияи миллӣ

Сухан аз шоири ҷавонмарг Пайрав Сулаймонист, ки 84 сол пеш, дар яке аз рӯзҳои гарми тобистон олами моро тарк кард. Бо гузашти ин 84 сол ҳам мисрае аз ашъораш маъние худро гум накард. Он замон аз маъруфтарин шоирони замонаш буд ва ин замон ҳам аз ҳамон маъруфшудагон аст. Ҳамоно ӯро мехонанд ва аз тасвирҳои зебову маъниҳои дилрасаш ҳаловат мебаранд. Ҳикмати зинда будани баъд аз марг низ барои шоир ҳамин аст, яъне ӯро ёд кунанд ва ашъорашро бихонанд.

Пайрав Сулаймонӣ 15 апрели  соли 1899 дар кӯчаи Ҳавзи Рашиди

Имрӯз, 18-уми апрел зодрӯзи шоири ҳаҷвнавис ва суханвари мумтоз Ҳайдаршо Маҳмадалишост. Шоир, тарҷумон ва фелйетонависи машҳур, ки солҳои тӯлонӣ бо маҷаллаи ҳаҷвии “Хопуштак” ҳамкорӣ дошт ва дар ҳаҷву мутоиба мумтоз буд. Аз ӯ ёд кунем.

Ҳайдаршо Маҳмадалишо 18 апрели соли 1928 дар шаҳри Хоруғ дар оилаи хизматчӣ таваллуд шудааст. Соли 1948 омӯзишгоҳи омӯзгории Хоруғ,

Дар Шарқ ӯро “Монии сонӣ” меноманд ва дар Ғарб бо номи “Рафаэли Шарқ” маъруф аст. Маъруфияти ӯ тасаввурношуданист. Дар сарзамине дида ба олам кушодаву кору эҷод кардааст, ки кашидани расми инсон тибқи таълимоти динӣ мамнуъ буд. Вале вай ончунон минётурҳои ҷолибу дидани офарида, ки то ба имрӯз аз маъруфияташон коста нашудааст.

Камолиддин Беҳзод соли 1455 дар шаҳри Ҳирот таваллуд шудааст. Вай хеле хурдсол буд, ки падараш даргузашт. Таълимоташро дар китобхонаи Ҳирот, назди Мираки наққош ба итмом расонд ва дар муддати андаке дар суратгарӣ ва наққошӣ маҳорати зиёд пайдо кард. Мувофиқи баъзе ривоятҳо Беҳзод аз Пир Сайидаҳмади Табрезӣ ва Султоналии Машҳадӣ низ сабақ гирифтааст.

Аксари устоди имрӯзи факултаи филологияи Донишгоҳои миллӣ шогирдони устод Ҳусейнзодаанд. Дар сар то сари кишвар садҳо тан аз шогирдонаш ҳоло ҳам дар макотиби олӣ ва миёна дарс мегӯянд. Он чӣ аз назмшиносӣ хондаем, ҳама аз баракати дарсҳои устоди Шарифҷон Ҳусейнзода буд.
Шарифҷон Ҳусейнзода 10-апрели соли 1907 дар шаҳри Конибодом ба дунё омад.
Соли 1926, айёме, ки 19 сол дошт, омўзишгоҳи омўзгории шаҳри Бокуро хатм кард. Дар бистучорсолагӣ  факултаи шарқшиносии Донишгоҳи давлатии осиёимиёнагиро ба анҷом арсонд ва муддате дар ҳамин донишгоҳ дарс

“Осорномаи профессор Сафар Сулаймонӣ” дар таҳияи Ҷӯрабой Раҷабов аз чоп баромад.
Китоб, ки бо ду забон дар ҳаҷми ҳудудан 400 саҳифа рӯйи чопро дидааст, аз фаъолиятҳои илмии профессор Сафар Сулаймонӣ, яке аз устодони пуркори соҳаи китобдорӣ, фарҳангшиносӣ, омӯзгорӣ ва пажуҳишгари шинохта ҳикоят мекунад. Мураттиб талош кардааст ҳама маводи то соли 2016 дар расонаҳои хабарӣ, китобҳои ҷудогона ва шабакаи ҷаҳонии Интернет мунташиршударо гирдоварӣ кунад.  Кўшиш ба харҷ дода шудааст, ки кулли маводи мунташира тибқи меъёрҳои пазируфташуда таҳия гарданд. Дастур барои намуна дар таҳияи библиографиҳо, сомонаҳои Интернетӣ, рўйхати китобҳо барои кормандони китобхонаҳо ва маркази иттилоърасонӣ, муҳаққиқону донишҷўён муфид мебошад.
Дар бораи тарҷумаи ҳоли доктори илмҳои педагогӣ, академики

Аз ҷумлаи маъруфтарин адибони садаи ХХ тоҷик. Донишманде, ки муҳаррири осори устод Айнӣ буд. Асарҳои мондагоре барои бачаҳо дорад ва дар насру назм барои атфол муваффақ буд.
Олми борикназар, шахсе, ки забони классикиро хеле хуб медонист ва дар таҳияи чанд ҳарф барои “Фарҳанги забони тоҷикӣ” низ саҳм гирифтааст.
Абдусалом  Пирмуҳаммадзода Деҳотӣ моҳи марти соли 1911 дар деҳаи Боғимайдони шаҳри Самарқанд ба дунё омадааст. Пас аз хатми мактаби миёна ва курси