Дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ташаббуси кормандони Маркази такмили ихтисос семинари ҷумҳуриявӣ дар мавзўи «Ҳифзи ҳуқуқҳои муаллиф ва ҳуқуқҳои вобаста ба он дар ташкили китобхонаҳои электронӣ»доир гардид.
Чорабиниро муовини директори Китобхонаи миллӣ Гадобек Маҳмудов ҳусни оғоз бахшид ва иштирокчиёнро хайрамақдам гуфт.
Дубовитский Виктор Василевич 30 майи соли 1954 дар вилояти Чкаловский таваллуд ёфтааст (ҳоло Оренбург). Муаррих, нависанда, д. и. таърих (2004) . Хатмкардаи факултети таърихи УДТ ба номи В.И.Ленин (ҳоло ДМТ; 1976), Референти ноиби Президенти АИ ҶШС Тоҷикисон (1976-1980) х.х.и. шуъбаи таърихи илм ва техника (1980 -1990) ҷонишини директор оид ба илм (11990-2012).
Мудири шуъбаи таърихи илм ва техникаи Инстститути таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносӣ ба номи А. Дониши АИ Ҷумҳурии Тоҷикистон (аз феврали 2012), ҳамзамон муаллимаи калон ва дотсенти кафедраи
Дубайтӣ шеъри ёздаҳҳиҷоии мураккаби иборат аз чаҳор мисраъ дар баҳри ҳазаҷи мусаддаси маҳзуф (ё мақсур), бар вазни мафоъӣлун мафоъӣлун мафоъйл (ё фаъўлун) аст. Ин вазн хоси танҳо дубайтӣ набуда, шоирони гузашта дар қолиби он маснавӣ, ғазал ва қитъа низ сароидаанд.
Вожаи дубайтӣ бори нахуст дар «Луғати фурс» омадааст, намунаҳои нахустини он дар эҷодиёти Маҳмуди Варроқ (асри 10) дида мешаванд.
Дар дубайтӣ бештар мазмунҳои баланди ишқӣ, фалсафӣ,
Даври ниҳоии озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ...” ба анҷом расид. Рӯзҳое, ки озмун идома дошт, бо чанде аз ширкаткунандагони он ҳамсуҳбат шуда будем. Ва чун масъулиятҳое дар озмун дар пазироиву гусели меҳмонон доштем, фурсат нашуд, ки бахше аз он суҳбатҳоро сари вақт нашр кунем. Гумон мекунем ҳеч вақт дер ҳам нест. Бо анҷоми озмун ва эълони ғолибон
Дастури таълимии «Фазилати Пешво» китобест дар боби фазилатҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки ҳамчун мактаби сиёсати давлатдорӣ барои насли оянда ва намунаи ибрат ба ҳар як фард барои расидан ба мақсадҳои олӣ, дарки худшиносӣ ва инсони комил мебошад. Дар ин китоб хислатҳои беҳтарини Пешвои миллат ва иқдомҳои муҳимми он инъикос ёфтааст.
Муаллиф дар муқаддима аз ҷумла навиштааст: Дар саргаҳи таърихи ҳар як миллату халқият ва давлат шахсиятҳое меистанд, ки бо фитрату хислат, хулқу атвор, афкору андеша ва рафтору
Қисми дуюми романи таърихии адиби маъруф Ато Мирхоҷа «Саройи санг» аз чоп баромад, ки давраи солҳои 1870-1874-уми тоҷикони Бадахшонро дарбар мегирад. Дар ин замон Шуғнону Вахон хироҷгузори Бадахшон бошанд ҳам, амалан ба ҳукумати марказӣ тобеъ набуданд. Бадахшон давлати мустақил ҳисоб шуда, ҳудуди ғарбии он то Тахористон доман паҳн мекунад. Таҳти пуштибонии англисҳо дар Кобул ҳукумати афғонҳо батадриҷ шакл гирифта, ба неруи муҳимми сиёсии минтақа табдил меёбад.
Муаллифи роман дар ин қисмат ба зиддиятҳои хурду камаҳамияти дохилӣ машғул гардида, аз авзои воқеии ҷаҳон
Истиқлолият Тоҷикистонро бо ҷаҳон ва ҷаҳоноро бо Тоҷикистон наздику қарин гардонд. Сиёсати «дарҳои кушода» ва густариши ҳамкориҳои мутақобилан судманд обрў ва мақоми Тоҷикистонро дар арсаи олам хеле боло бурд. Дигаргуниҳои куллие, ки дар даврони истиқлоият дар ҳаёти иҷтимоиву иқтисодии Тоҷикистон ба вуқуъ омаданд, нисбат ба рушди соҳаи китобдорӣ муносибат ва талаботи навро ба миён гузоштанд. Ҷорӣ намудани навгониҳо ё ба ибораи нисбатан маъмул, «инноватсияҳо» тақозои даврони истиқлол гардид.
14 декабр дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон даври чоруми Озмуни ҷумҳуриявии «Фурӯғи субҳи доноӣ …» аз рӯйи чор номинатсия ва рақобат барои Шоҳҷоиза ҷамъбаст гардид. Ғолиби Шоҳҷоиза бо гирифтани 225, 5 хол хонандаи муассисаи таълимии хусусии литсейи «Раҳнамо» Бунёд Раҳнамо дониста шуда, ба ӯ Шоҳзоиза ва мукофотпулӣ дар ҳаҷми 50000 сомонӣ тақдим гардид. Дар чорабинӣ Ёрдамчии Президенти Ҷумҳурии
