Падидаҳои фарҳанги аҳди Сомониён
Нашр шуд 2019-08-20 16:25
Забони форсии дарӣ, ки имрўз унвони тоҷикиро гирифтааст, дар заминаи гӯишҳои маҳаллии ин сарзамин ташаккул ёфта, на танҳо забони расмию давлатии Сомониён гардид, балки ба забони шевои шеъру адаб ва илм табдил ёфта, барои наслҳои оянда низ намунаи ибрат шуд. Дар тӯли беш аз ҳазор сол ин забон таровату фасоҳати худро нигоҳ дошта, ниёзҳои ҷомеаро бароварда мекунад. Муҳимтарин мазўъҳои адабиёту ҳунари мо дар ҳамин давра ба суннати пойдор табдил ёфта, дар асрҳои баъдина идома
Дилбар Умарова аз ҷумлаи ҳунармандонест, ки миёни мардум маъруфияти хос дорад. Дар суҳбате гуфтааст, ки ӯ бе театр вай ҳеҷ аст. “Театр ба ман нон дод, ном дод, машҳур кард. Шумо ҳам агар театр намебуд, ба назди Дилбар Умарова намеомадед ва ҳатто намедонистед, ки дар дунё зане ҳаст бо ҳамин ном. Дар зиндагии ман театр аз ҳама мавқеи муҳимро ишғол мекунад. Мешавад гӯям, ки театр саҷдагоҳи ман аст. Ман бе театр наметавонам”. 
Як гурўҳ кормандони Китобхона бо роҳбарии муовини директор Гадобек Маҳмудов, ҳамчунин сардори Маркази такмили ихтисос Маҳмадшариф Каримов, сардори шуъбаи хизматрасонӣ ба маъюбон Мавзуна Орумбекова, муовини сардори шуъбаи АРКИ Самандар Ниёзов ва сармутахассиси шуъбаи библиографияи миллӣ Зафар Ғолибов бо мақсади расонидани ёрии амалии методӣ ба китобхонаҳои давлатию -оммавии шаҳри Хоруғ ва ноҳияҳои Шуғнон, Роштқалъа ва 
Назри Яздонӣ – Шоири халқии Тоҷикистон дирӯз ба синни мубораки 70 қадам гузошт. Олим, шоир, журналист, пулистист, таҳлигар, мутарҷим...ва даҳҳо ҳунари дигар дорад. Хеле инсони хоксор ва дониш манди воқеъист. Китобҳои зиёд дорад, таълифоташ ба абонҳои зиёде тарҷумаву нашр шудаанд. Дар сомнаи Иттифоқи нависандагон дар борааш мехонем:
Китобҳои зиёдаш ба табъ расидаанд, ки муҳимтаринашон «Субҳи баҳор» (1964), «Асрори як мактуб» (1965), «Ҷавониро месароям» (1970), «Гунбади сеҳрнок» (1974), «Суруди зиндагӣ» (1976), «Хандаи бахт» (1979), «Хандаи иқбол» (1981), «Хатои охирин» (1984) ва ғайра мебошанд.
