Озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, ки ҳамакнун даври ниҳоии он оғоз шудаву дар панҷ толори хониши қаблан муҷаҳҳазшудаи Китобхонаи миллӣ идома дорад, ба мақсади баланд бардоштани завқи китобхонӣ, тақвияти ҳофизаи фарҳангӣ, дарёфти чеҳраҳои нави суханвару сухандон, бой гардонидани захираи луғавӣ, тақвияти ҷаҳони маънавӣ, инкишофи
«Шуълаи инқилоб» - низ нахустин рўзнома-маҷаллаи нашрияи даврии тоҷик аст, ки ҳамагӣ дар теъдоди 8 саҳифа, ҳафтае як маротиба, ҷамъулҷамъ 91 шумора рўи чопро дидааст. Ин ҳафтанома ҷамъиятию сиёсӣ ва ҳам адабӣ ба ҳисоб мерафт. Ношираш ҲК Тоҷикистон дар шаҳри бостонии Самарқанд буд. Нашрия аз 10-уми апрели соли 1919 то 8-уми декабири соли 1921 чоп шудааст.
Муҳаррири ин нашрияи ҳафтавӣ ва хаттоташ, фидоии миллат Саидризо Ализода мебошад. Ў публитсист ва мутарҷими онвақта ба ҳисоб мерафт баъди хатми макбаи
Кормандони илмию хизматрасонии Шўъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодир қариб 80 сол мешавад, ки фаолияти ҳарҷонибаи кори хешро аз ҷамоварию ҳифз ва омўзиши осори хаттию чопи сангии ниёгонамон ва муосири имрўза аз байни мардуми шаҳру ноҳияҳои мухталифи Осиёи марказӣ ва берун ва берун аз он идома медиҳанд. Хурсандиовар аст, ки имрўз дар фонди тиллоии ин китобхонаи бузург, инчунин аввалин матбуоти даврии тоҷикӣ дарёфт шуда маҳфузанд. Дар байни онҳо чунин маҷаллаҳои солҳои 1920-1930, аз ҷумла «Ойина», «Шўълаи инқилоб», «Раҳбари дониш», «Дониш-биниш», «Машраб»,
Ҳамон гунае ки ҷашни Наврўз дар осори шоирону адибони арабу аҷам инъикос ёфтааст, оҳанги Сада низ дар осори файласуфон ва шоирону адибони гузаштаи мо аз қабили Абурайҳони Берунӣ, Байҳақӣ ва Фирдавсиву Хоқонӣ, Манучеҳриву Анварӣ, Умари Хайём ва дигарон ривоҷи зиёде дорад. Ҳаким Фирдавсӣ ҷашни Садаро ба замони
Соли равон кормандони Шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодир 2500 нусха китобро коркард намуда, 860 адад адабиёте, ки соҳаҳои гуногуни илмро дар бар мегиранд, ба фонди шуъба ворид намуданд. Ҳамчунин дар давоми соли 2018, аз миёни дастхатҳо ва китобҳои чопи сангии аз ҷониби аҳолӣ пешниҳод шуда, 18 адади онҳоро, ки аҳамияти муҳими илмӣ ва таърихӣ доштанд, харидорӣ намуданд.
Дар ибтидо бояд ба ин суол посух дод, ки таъриф ва манзури мо аз китоб чист? Оё метавон таҷаммуъе аз матнҳо ва дастнавиштҳоро китоб номид ва ё манзури мо аз китоб ҳамин китоби чопӣ аст, ки имрўз дар ҳар китобхона ва дасти ҳар донишҷўе метавон дид?
Бо таваҷҷуҳ ба ин мавзўъ, қадимтарин китобе, ки дар ҷаҳон ёфт шуда, китобе аст бо таърихи қариб 2500 сол, ки дар яке аз маъбадҳои қадимӣ дар ҷануб ғарби Булғористон кашф гардида ва мутааллиқ ба Атруск (табори ғайри ҳинду аврупоӣ) аст. Гуфта мешавад, ки ин китоб дорои шаш сафҳа аз ҷинси тиллоӣ кубида аст, ки дар Осорхонаи миллии Булғористон нигаҳдорӣ мешавад. Ин китоб бо хат ва системаи
