Дастхатҳои Шарқ

Дар Китобхонаи миллӣ аз Мирзо Абдулқодири Бедил 58 нусхаи қаламӣ маҳфуз аст, ки ҳар кадом дорои аҳамияти баланди илмианд.

Маҷмўаи нусхаҳои хаттии шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодири Китобхонаи миллии Тоҷикистон мояи ифтихори милллати тоҷик маҳсуб меёбанд. Аз осори пурбори қаламии шоир ва мутафаккири бузурги форсу тоҷик Мирзо Абдулқодири Бедил(1644-1721), ки пас аз гузашти қарнҳо то ба дасти мо омада расидаанд, 58

Зеботарин нусхаи китоби муқаддасти Қуръон, ки китобати онро ба асри XVI мансуб медонанд ва ду сафҳаи аввалу ду сафҳаи охири он бо пуррагӣ бо оби тилло ороиш ва гулкорӣ шудааст, таърихи аҷиби вуруд ба бойгонии Китобхонаи миллӣ дорад.
Шояд хонандаи гиромӣ аз хондани унвони моқола дар тааҷҷуб афтад, аммо баъди мӯҳтавои мутолиа аз ҳақиқати он хоҳад фаҳмид.
Имрӯз дар ганҷинаи шӯъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодири Китобхонаи миллии Тоҷикистон 15 адад нусхаи хаттии

Соли дуюм аст, ки аз ҷониби маъмурияти Муассисаи давлатии   Китобхонаи миллии Тоҷикистон  маъракаи «Даъват ба китоб ва Китбхона» роҳандозӣ шудааст. Ин барнома дар соли 2016 маъракаи таблиғотиашро дар миёни донишҷўёни донишгоҳу донишкадаҳои пойтахт ба роҳ монда буд, имсол бошад доманашро ба тамоми муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумии шаҳри Душанбе паҳн кардааст.
Дар робита ба татбиқи ин барнома,

Соли 2016 4 ҳазору 487 нафар меҳмонони дохиливу хориҷӣ аз “Осорхонаи итобҳои нодир” дидан кардаанд.
Соли 2016 шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодири Китобхонаи миллии Тоҷикистон  439 адад нусхаи хаттӣ ва китоби чопи сангиро барои харидорӣ аз аҳолӣ ҷамъ овард ва  225 адади он харидорӣ гардид.  120 адад нусхаи хаттӣ ба шакли PDF дароварда шудааст.
Ба толори хониш ва “Осорхонаи китобҳои нодир” 4487 нафар хонандагону меҳмонони дохилию хориҷӣ ташриф оварданд.
Илова бар ин 856 нусхаҳои хаттии фонди ин шуъба ба хотири нигоҳ доштан аз фарсудагӣ пурра варақгардон шуда, 298 нусхаи хаттӣ барои таъмиру тармим интихоб карда шуд. Шуъбаи таъмир ва тармим 1993

Ба рўҳу арвоҳи падару модари рафиқ ва ҳамкорам М. мебахшам.
Баҳор буд. Лолаву бунафша, сабзаву дашт ва гандуми деҳқон дар ҳақи борон зор буд. Сабзаи дашту кӯҳсор, ки ҳамеша бо зебогии худ заминро ҷомаи сабз мепушонд, аз ташнагӣ зард мешуд. Мардум чун суннати қадима ба хайру садақаҳо камари ҳиммат баста, дасти дуо доштанд, то борон нозил шавад. Торикии шаб тамоми шаҳрро фаро гирифт. Аз як тарафи осмон ситораҳо монанди