Аввали моҳи сентябри соли ҷорӣ бо ибтикори Сафорати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Ҷумҳурии исломии Покистон ба махзани электронии шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодири Китобхонаи миллии Тоҷикистон беш аз 100 адад нусхаҳои электронии китобҳои дастнавис ва чопи сангӣ тақдим гардид. Дар байни нусхаҳои тақдимшуда чанд адад нусхаи нодир, аз ҷумла «Девон»-и Нуриддин
Чунин ном дошт мизи мудавваре, ки баъди зуҳри имрӯз бо ширкати ҷамъе аз донишмандон, пажуҳишгарон, устодони донишгоҳҳои кишвар дар Китобхонаи миллии Тоҷикистон баргузор шуд.
Профессор Абдусалом Мирализода-Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон дар суханони ифтитоҳии худ дастхатҳоро бузургтарин сармояи фарҳангии кишвар унвон кард ва гуфт садҳо номгӯ
Луғатномаи Деҳхудо» муштамил бар 50 ҷилд буда, 340,000 калимаро фаро мегирад. Ва он натиҷаи заҳамоти 40-солаи Деҳхудо мебошад. Луғатномаи Деҳхудо фақат як вожаномаи содда нест, балки онро метавон як донишномаи арзишманд ҳам номид, зеро дар он маониву тафосир ва таърихчаи ҳар як луғат ва ё ибора ба форсӣ ва арабӣ низ ёфт мешавад.
Шодравон Алиакбари Деҳхудо яке аз олимон ва мутафаккирони бузурги Шарқ буда, соли 1879 дар Теҳрон ба дунё омадааст. Падари ў марҳум Бобохон аз мардумони миёнаҳоли Қазвин буд, ки пеш аз таваллуди Алиакбар ба шаҳри Теҳрон омада, иқомат гузид. Деҳхудо забони арабӣ ва маорифи исломиро дар маҳзари ду тан аз устодони вақт, Шайх Ғуломҳусайн Баруҷардӣ ва ҳоҷӣ Шайх
Ҳоҷӣ Айниддин Гадозода барои хизматҳои бисёрсола ва заҳмату талошаш дар соҳаи матбуот, фарҳанг ва ҳифзи иҷтимоӣ бо унвон ва нишонаҳои сарисинагии «Аълочии матбуот», «Аълочии фарҳанг»-и Вазорати Фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ва «Аълочии ҳифзи меҳнат»-и Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ҳамчунин бо ҷоизаҳои ба номи А. Лоҳутӣ ва Носири Хисрав дар соҳаи тадқиқоти журналистӣ ва насри бадеӣ қадрдонӣ гардидааст.
Ҳоҷӣ Айниддин Гадозода 19-уми июли соли 1956 дар деҳаи Ҳасанбегӣ
Нусхаи хаттии Девони Анвор, ки имрўз дар хазинаи тиллоии шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодир таҳти рақами 804 нигоҳдорӣ мешавад, яке аз нусхаҳои муътабари шуъбаи мазкур ба шумор меравад.
Нусхаҳои хаттӣ муаррифгари таърих тамаддун ва фарҳанги бисёрсолаи ҳар як миллат ба ҳисоб меравад. Ниёгони бузургу тамаддунофари тоҷик низ тӯли асрҳои зиёд бо навиштани осору таълифоти арзишманди хеш, дар тамаддун ва фарҳанги башарӣ саҳми намоёни худро гузоштаанд. Дастнависҳое, ки имрўз дар шуъбаи дастхатҳои Шарқ ва китобҳои нодир
Асари мазкур як навъи каллиграфия (хушнависӣ, хатшиносӣ) буда, тамоми матни он аз аввал то охир бо хати зебою хонои настаълиқи майдаю калон бо ранги сиёҳ дар коғази картонии ҳозиразамон навишта шудааст. Аз ҷумла, дар варақе аз Мир Алишери Навоӣ, ки ба фармоиши Ҳумоюн Султон Ҳусайни Бойқаро иҷро шудааст, оварда мешавад.
Ҳангоми таҳлил ва боздиди нусхаҳои хаттии махзани
