Баъд аз танаффуси тўлоние, ки ба ҳамагирии коронавирус КОВИД-19 иртибот дошт, маҳфили “Равшандилон” баргузор шуд. Ин маҳфил, ки пештар ҳар моҳ доир мешуд, баъди эълони пандемияи коронавирус мутаваққиф шуд ва ширкаткунандагони он муддати тӯлонӣ дигар дидору мулоқот бо ҳам надоштанд. Имкони баррасии ашъори тозаэҷодашон набуд. Ва ҳоло баъди ба ҳоли одӣ даромадани вазъ ин маҳфил баргузор шуд. Баъди сухани ифтитоҳии садри маҳфил Оқилҷони Зиёдалиён
Замони қадим одамон барои навиштани номаҳо, ҳуҷҷатҳои расмӣ, таълифи китобҳо воситаҳои мувофиқро ҷустуҷў кардаанд. Якеи ин асбобу анҷомҳо ҳаҷман вазнин бошад, дигаре душворнавису гаронбаҳо будааст.Тахтасанг, тахтачаҳои фузулӣ, мисӣ, сурбӣ, сафолӣ, тактачўбҳо, чўбдаст, пўстлоқи дарахти тўс, барги дарахтони хурмо, рустании папирус, пўсти ҳайвонот ва қоғаз давра ба давра истифода шудаанд. Мардуми Шумери қадим,
Баъд аз ба даст овардани Истқлолияти давлатӣ дар ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта, моҳҳои май - октябри соли 1992 Тоҷикистонро буҳрони шадиди сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоӣ фаро гирифта буд. Воқеан, замоне, ки давлати тозаистиқлоли Тоҷикистон дар вартаи парокандагӣ қарор дошт, миллат ба роҳбари воқеӣ, боирода, ботадбиру ташаббускор ниёз дошт, ки аз мушкилиҳо наҳаросида, миллатро сарҷамъ намояд, Тоҷикистонро ба кишвари амну босубот, пешрафта