Оре, метавонем маҳфили навбатии “Дастони моҳир”-ро ҳамин гуна номгузорӣ кунем: МЕҲРГОНУ ЛАЪЛИИ ПУР АЗ МЕВА. Ва Меҳргон, ки ҷашни ҳосил ва тирамоҳ аст, лаълии пур аз меваи тару тоза низ хоси ҳамин мавсим аст. Пас мо ба бачаҳо дар ин бора ҳарф задем ва гуфтем, ки нишони Меҳргонро бояд дар ин миз дид. Лаълии пур аз меваҳои тару тоза.
Вале Меҳргон чист? Лозим омад бори дигар ёдрас
Тибқи анъанаи дерин имрӯз, шанбе, ки маъмулан як рӯзи истироҳатист, барои кормандони Китобхонаи миллӣ рӯзи низофату тозагӣ буд. Сарҷамъона даст ба тозакориҳо заданд, майдону боғи паси биноро аз хасу хасрӯбаҳо тоза карданд.
Бехи ниҳолҳоро нарм намуданд, хазонрезаҳоро руфтанд, ҷӯёборҳоро тоза карданд. Дарахт чун организми зинда ҳамеша ба парваришу нигоҳубин