Чунин ном дошт мизи мудавваре, ки баъд аз зуҳри имрӯз бо талоши Маркази «Тоҷикшиносӣ»-и Китобхонаи миллии Тоҷикистон бо ширкати ҷамъе аз донишмандон баргузор гардид.
Профессор Абдусалом Мирализода, Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон дар суханони муқаддамотии худ роҷеъ ба таърихи мухтасар ва зарурати мақоми давлатӣ дарёфт кардани замони
Ду ниҳоди Китобхонаи миллӣ – Маркази “Тоҷикшиносӣ” ва Шуъбаи матбуоти даврӣ дар доираи барномаҳои Рӯзи китоб ва ҷашни истиқлолият ҳамоиши муштараки илмӣ-оммавӣ таҳти унвони «Истиқлолияти давлатӣ ва таҳкими арзишҳои миллӣ» баргузор карданд.
Ин ҳамоиш субҳи имрӯз бо суханони ифтитоҳии Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон,
Китоби қадимии «Динкард» чорумин ҷилди силсилаи «Тоҷнома» аст, ки бо талоши донишманди маъруф Фарангис Шарифова рӯйи чоп дид.
Китоби «Динкард» маҷмўи қоидаҳои динӣ мебошад. Аз сабаби номаълум мондани баъзе наскҳои он дар ин ҷилд китобҳои сеюм, панҷум ва ҳафтуми «Динкард» ҷамъоварӣ ва таҳия шудаанд. Муқаддимаи китоб ба гирдоварандаи ин маҷмўа ва баргардонкунандаи матнҳо аз хати форсӣ, доктори илмҳои филологӣ Фарангис Шарифова тааллуқ дорад.
Китоби севуми «Динкард» дар бобати усул ва ақоиди зардуштӣ аз дидгоҳи калом ва фалсафа маълумот медиҳад. Дар ин қисмат доир ба рўзгори шахсиятҳои маъруфе аз қабили Каюмарсу Зардушту Фаридун низ сухан рафтааст.
Сафири испонӣ Руи Гонсалес де Клавихо ҳанӯз солҳои 1403-1406 асаре таълиф карда аз диду боздидҳо ва сафарҳояш ба мамолики Шарқи он замон. Ин китоб бо номи «Рўзномаи сафар ба Самарқанд» маълуму машҳур аст, ки бо ташаббуси Маркази «Тоҷикшиносӣ»-и Китобхонаи миллии Тоҷикистон бори аввал бо забони тоҷикӣ чоп шуд.
Китобро матбааи «ЭР-граф»-и шаҳри Душанбе соли 2016 ба нашр расонд
Китоби мазкур навиштаҳои сафарии сафири испанӣ Руи Гонсалес де Клавихоро дар бар гирифтааст, ки дар солҳои 1403-1406 таълиф гардидааст. Тарҷумаи тоҷикии ин китоби нодир аз ҷониби тарҷумон Ислом Юсуфӣ дар асоси нашри русии Маскав (соли 1990) сурат гирифтааст.
Бебаҳс либоси миллӣ яке аз рукнҳои асосӣ ва ҷузъи бунёдии фарҳанги миллии мост. Барои пурра дарк намудани ин ҳақиқат ва дар амал татбиқ кардани он пеш аз ҳама дониши баланд ва худшиносии кофӣ лозим аст. Мутаассифона, бо сабаби ба талаботи рўзгори пурихтилофи имрўза ҷавобгў набудани донишу маърифати баъзе аз тоҷикдухтарони мо дар тарзи либоспўшии худ ба миллатҳои бегона тақлиду пайравӣ мекунанд. Агар мо ҳадди ақал аз он огоҳӣ дошта бошем, ки дар
Дар маҷмўъ, мутарҷим дар тарҷумаи ин шеър муваффақ шудааст. Ин муваффақиятро на танҳо дар мазмун, ҳатто дар оҳанг ва калимаҳои қофияи он дидан мумкин аст. Оҳанги он бо мазмуни шеър, ҳатто бо оҳанги матни асл мувофиқ омадааст ва интихоби қофияҳои мувофиқ, зебоии оҳангу маънии шеърро дучанд афзудаанд. Интихоби калимаи қофия қариб дар ҳамаи бандҳо муваффақона ба назар мерасад, махсусан,
