библиографияи миллӣ

Дар осори Радий Фиш ду асар аз гузаштагони мо ёдовар мешавад: муаллифи романе дар бораи Мавлоно Мавлавии Балхӣ ва китобе дар бораи устод Садриддин Айнист.

Фиш  Радий  Геннадиевич 28-уми октябри соли 1924 дар шаҳри Ленинград ба дунё омада, 6-уми сентябри соли 2000 дар шаҳри Маскав аз олам даргузаштааст.

Нависанда ва адабиётшиноси рус. Иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ.

Соли 1949 Донишкадаи шарқшиносии Москваро хатм кардааст. Асарҳояш аз соли 1948 ин ҷониб чоп мешаванд.

Алиаскар Ҷонфидо соли 1926 дар Эрон дар хонаводаи коргар ба дунё омадааст. Аз ҷумлаи ҳаводорони ҳизби коммунистмаоби “Тӯда” буд ва барои ширкаташ дар муборизаҳои озодихоҳӣ зери таъқибу фишор қарор гирифт ва ногузир шуд қатори садҳ тан аз фаъолони ин ҳизб ба Иттиҳоди Шӯравӣ ҳиҷрат кунад. Ҳамин тавр сарнавишт ӯро ба Тоҷикистон овард. Тоҷикистонро ватани дуюми худ интихоб намуд ва ба фаъолиятҳои гуфтардаи илмӣ пардохт.

Шоири  шӯравии тоҷик  Ҳамдӣ Аҳмадҷон - махдуми Абўсаидзода  соли 1875 дар шаҳри Бухоро  таваллуд  ёфтааст. Зиндагӣ ва фаъолияти эҷодии Ҳамдӣ дар давраи  аморати   Бухоро ва айёми шӯравӣ ҷараён гирифтааст.

Ҳамдӣ дар давраи  аввали  фаъолияти  ҷамъиятии  худ  ҳамчун маорифпарвар  илму донишро тарғиб намуда, нашри  китобҳо  ва мактаби усули навро

Нависандаи ҷанговар, рӯзноманигор, драматург ва ҳаҷвнависи беҳамто. Аз ҳаҷв шуруъ кардааст, ҳатто баъди бозгашт аз хати ҷабҳа ҳам ҳаҷв навиштааст. Аз Ҳоҷӣ Содиқ ҳикоя ва повесту романҳо ҳам ба ёдгор монда. Аммо дар миёни инҳо ҳеч асараш маъруфияти пйесаи “Интихоби домод”-ро надоштааст. Соли 1980, замоне, ки адиби маъруф дар қайди ҳаёт буд, 600-умин намоиши “Интихоби домод”-ро бо мухлисонаш тамошо кардааст.

25 – уми сентябри соли 1913 дар шаҳри Конибодом ба ҷаҳон омадааст. Донишомӯзиро дар мактаби куҳна сар карда, дар мактаби шӯравӣ давом

Муаллими сонӣ, Арастуи Шарқ, Устоди сонӣ...инҳо ҳама лақабҳои Абӯнасри Форобианд. Донишманди маъруф аввалин касе буда, ки осори файласуфони мумтози Юнони Қадимро омӯхтаву бар онҳо шарҳҳо навиштааст ва ҳамчунин бар поя ва ҳатто болотар аз онҳо асарҳои худро офарида.

Китоби форсии ӯ дар илми мусиқӣ маъруфтарин таълифот дар ин фан дониста мешавад. Иттилооти вай дар риёзиёт ва мусиқӣ хуб, вале дар тиб ва табииёт  мутавассит будааст. Равиши фалсафии вайро бояд дар ҳақиқат як равиши нави  афлотунии исломӣ номид.

Гаронқадр осори худро бо забони арабӣ  бар ҷой гузоштааст. Ва аз ҷумлаи шахсиятҳои камназир аст, ки осор ва афкораш маъруфияти ҷаҳонӣ пайдо кардааст.

Умри  Нарзулло Бектош басо кутоҳ будааст. Ҳамагӣ 38 сол зистааст. Вале дар ҳамин умри кутоҳ ҳам чанд асари мондагор таълиф кардаву гоҳе ба тарҷумонӣ ҳам машғул шудааст. Аз ҷумла, қиссаи машҳури Лев Толстой “Ҳоҷимурод” –ро бори аввал ӯ тарҷума кардааст. 

Бектош тахаллуси олим аст ва насаби Ҳайдарист. Вай соли  1900, дар оилаи косиб дар деҳаи Боғи