Абдухолиқ Набавӣ аз ҷумлаи адабиётшиносони пуркору пурмаҳсули кишвар аст, ки имрӯз зодрӯз дорад.
Абдухолиқ Набавӣ (Абдулхолиқ Набиев) 20 - ноябри соли 1946 дар деҳаи Ревади ноҳияи Айнӣ дар оилаи деҳқон ба дунё омадааст. Соли 1967 Институти педагогии Ленинободро хатм намуда, то соли 1984 дар ҳамин донишкада фаъолият намудааст.
Василий Владимирович Бартолд машҳуртарин шарқшиносе буд, ки шуруъ аз замони ҳукумати подшоҳии Русия то охири умр талош кард таърихи халқҳои Осиёи Миёнаро мавриди пажуҳиш қарор диҳад. Шарқшинос, арабшинос, исломшинос, муаррих, адабиётшинос...буд. Шахсе, ки ҳанӯз соли 1925 китобе бо номи “Тоҷикон” навишт.
Василий Владимирович Бартолд шарқшиноси Шуравӣ, академик (соли 1913) 15 ноябри соли 1869 дар шаҳри Петербург таваллуд шудааст.
Соли 1891 факултети забонҳои Шарқи Донишгоҳи Петербургро хатм кард. Приват-дотсент (аз соли 1896) ва профессори (аз соли 1901) ҳамин донишгоҳ. Нахустин мақолаи илмии ў «Дар бораи дини насронии Осиёи
Юсуфшо Яъқубов аз ҷумлаи машҳуртарину маъруфтарин бостоншиносони кишвар ва пурмаҳсултарин олими соҳа аст. Ҷузъитарин кашфиёт ё бозёфти худро китоб кардааст ва ё ҳаддиақал дар мақолае шарҳ додааст. Кам олимони ин соҳаро ёд дорем, ки ҳавсалаи профессор Ёқубовро дошта бошанд. Кореро, ки шуруъ кардааст, ҳамтман ба поён расонидааст.
Юсуфшо Яъқубов - доктори илми таърих (соли 1988), профессор, Узви вобастаи Академияи илмҳои ҶТ (соли 1991), Арбоби шоистаи илм ва
Абдурофеъ Рабизода - адиб, рӯзноманигор, сенариёнависи шинохта. Хеле аз филмҳое, ки аз рӯйи асарҳои бардошта шудаанд, маъруфият пайдо кардаанд. Қиссаҳои шӯрангези таърихӣ дорад. Ҳар қисса ривоятро бо таърих омезиш медиҳад ва ин сабки навишт асарҳояшро пуртаъсир кардааст. Хеле адиби пажуҳишгар аст, ҷустуҷӯҳои зиёде дорад, ки ба сари худ таҳқиқи таъриханд. Духтаре дошт, ки нобиға буд ва дар синни ҷавонӣ тарки олам кард ва адиби мумтозро солҳо дар сӯг нишонд.
Иттифоқи нависандагон адибро ин гуна муаррифӣ карда:
АБДУРОФЕЪ РАБИЗОДА (Шераки Ориён) 7 ноябри соли 1951 дар
Профессор Алоуддин Баҳоваддинов агар зинда мебуд, имсол ба 106 қадам мегузошт. Файласуфи шинохта. Аз аввалин олимонест, ки Инқилоби Октябрро қабул кардааст ва то охирин лаҳзаҳои умраш коммунист буду коммунистона кору зиндагӣ кард.
Дар бораи ӯ хотираҳои ҳамкорону шогирдонаш хеле хонданист. Ин хотираҳо нишон медиҳанд, ки Баҳовуддинов шахсияти
Ба баъзе навиштаҳо дар сафарномаҳои ин ҷаҳонгард шубҳа кардаанд. Бахусус, саргузашташ дар Самарқандро. Аммо бо вуҷуди ин асарҳояш арзиши бойи фарҳангиву маърифатӣ ва таърихӣ доранд. Шояд аввалин нафаре аз қалби Аврупо бошад, ки ба Осиёи Миёна сафар кардаву корҳои пажуҳишӣ низ анҷом додааст. Он ки бист забон медонист, дурӯғ нест. Охирҳои умраш дар донишгоҳи Будапешт дарси забонҳои шарқ мегуфт ва яқинан яке аз ин забонҳо бояд форсӣ бошад.
Вамбери Арминий ва ё Герман Бамбергер этнограф ва сайёҳи маҷористонӣ 19-уми марти соли 1832 дар оилаи яҳудии фақиру нодор таваллуд шудааст.
