БОБУР МИРЗОИ ТЕМУРӢ дар даврони салатани кӯтоҳи хеш дар Самарқанд аз сӯи Шайбониён се бор дучори ташаннуҷи шадид гашт. Бори охир (соли 1501) ночор шуд, ки аз масири Фалғару Масчо фирор кунад ва дар ин ҳазимат дар деҳкадаи Оббурдони Масчо, дар канори чашма ин абётро аз Шайх Саъдӣ дар санге ҳакк кардааст, ки то имрӯз он навишта ёдгор мондааст:
Шунидам, ки Ҷамшеди фаррухсиришт,
Ба сарчашмае бар ба санге навишт,
Бар ин чашма чун мо басе дам заданд,
Бирафтанд, то чашм барҳам заданд.