Рисолаи «Ашколи хутути исломия»-и Ҳоҷӣ дар хусуси намудҳои гуногуни хат ва хушнависӣ баҳс менамояд. Дар он 63 навъи хати арабӣ аз ҷумла: сулс, ёқутӣ, насх, кўфӣ, риқоъ, моҳӣ, гулзор, нохунӣ, настаълиқи ҷалӣ, таълиқ, шикастаи таълиқ, настаълиқи хафӣ, исрор, қуръонии бухороӣ, қуръонии кашмирӣ, ғубор ва монанди инҳо нишон дода шудаанд, ки он ҳамчун яке аз асарҳои хуби хаттотӣ аз аҳаммият холӣ нест.
Зиёӣ кист ва дар зиндагии ҷомеа чӣ нақше дорад?
Имрӯзҳо дар даврони Истиқлолият мафҳуми зиёӣ, равшанфикр маънои тозае ба худ касб намудааст. Имрӯз зиёӣ равшангари роҳи аҳли ҷомеа ба сӯйи ояндаи дурахшони миллат аст. Миллате, ки баъд аз ҳазор соли бедавлатӣ соҳиби давлати миллӣ шудааст. Тавре Пешвои миллат дар мулоқот бо зиёиёни кишвар (20.03.2017) мефармоянд: «… Зиёии асил дар раванди ташаккул ва тавсеаи тафаккури миллӣ ҳамеша фаъол буда, ба раванди пешрафти маънавиёти ҷомеа таъсир мерасонад».
Хушбахтона, аҳли зиёи тоҷик имрӯз дар сафи пеши эҷодкориву
Имрӯз бо ташаббуси шуъбаи кӯдакон ва наврасон чорабинии муштараки муассисаи таҳсилоти хусусии «Литсейи Раҳнамо» ва Муассисаи давлатии Китобхонаи миллии Тоҷикистон бахшида ба «Рўзи байналмилалии ҳифзи кўдакон» зери унвони «Кўдакон дар пайравии Пешвои миллат» доир гардид.
Директори Китобхонаи миллии Тоҷикистон, профессор Сайфиддин Назарзода дар суханони ифтитоҳии худ зимни табрики кӯдакон ба
