Кӯдакон ва наврасон

Бахшҳое аз “Намунаи адабиёти тоҷик”-и устод Садриддин Айнӣ. Бисотии Самарқандӣ

Шогирд ва муосири Исмати Бухороӣ ва маддоҳи Султон Халил аст.

                                 (Аз Давлатшоҳӣ)

            Ман зи бахти шўри худ бирёнам, эй пистадаҳон,

            То ба гирди шаккари ту раста мегардад набот.

            Ташналаб дар Карбалои ҳаҷр мемирам, аҷаб,  

Бахшҳое аз “Намунаи адабиёти тоҷик”-и устод Садриддин Айнӣ. Барди Чочӣ, Шошӣ – Тошкандӣ (вафот - 745)

Аз  «Шаҳри қасоиди Бадри Чоч», ки Ғиёсуддин ибни Ҷалолуддин – соҳиби «Ғиёсу-у-луғот» дар санаи 1256 ҳиҷрӣ ба таълифаш шурўъ карда, дар соли 1257 тамом кардааст ва дар соли 1895  мелодӣ – 1316 ҳиҷрӣ бори дувум дар Ҳиндустон табъ ёфтааст, интихоб карда шуд.

Ғазали қасамия

Ба ду чашми ту, ки мастони харобанд имрўз, 

Бахшҳое аз “Намунаи адабиёти тоҷик”-и устод Садриддин Айнӣ. Ҷунайдуллоҳ-Махмуд Ҳозиқи Ҳиротӣ

Дар аҳди амир Ҳайдар (баъд аз соли 1216 ҳиҷрӣ) ба Бухоро омада, баъд аз чанд гоҳ ба Хўқанд, ба хидмати Умархон шитофта. Дар муноқашаҳои Бухорову Ҳўқанд аз забони Умархон ба амир Ҳайдар ин байтро навишта:

Фард

Сазад, ки шоҳи Бухоро мутеъи ман гардад, 

Бахшҳое аз “Намунаи адабиёти тоҷик”-и устод Садриддин Айнӣ

Лоҳиқа

Дар нақли  адабияи занони  зукоъатнишон

Ба нақл  аз намунаи адабияи заноне, ки аз Мовароуннаҳру Туркистон баромадааанд, ё  ки  ба  ин  сарзамин  муносибате  пайдо  кадаанд,  зинат додани  қисми  аввал  аз  «Намунаи  адабиёти  тоҷик»  муносиб дида шуд 

     Мутрибаи Кошғарӣ

   (асри шашуми ҳиҷрӣ  )

Таърихи адабиёти ҷаҳон. Мухтор Авезов (1897-1961)

Мухтор Авезов  дар таҳқиқоти адабии худ аз забони форсии тоҷикӣ низ  ғофил набудааст. Ў борҳо   дар мақолаҳо  ва рисолаҳояш аз таъсири  таърихии забон ва адабиёти форсии тоҷикӣ ба забон ва  адабиёти қазоқӣ сухан рондааст. Ў дар асараш «Аҳвол ва осори Абай»  менависад»: «Абай ба афсонаҳо  ва ҳамосаҳои диннӣ ва қаҳромонии араб ва Эрон ошноӣ дошт. Фирдавсӣ, Низомӣ, Саъдӣ, Ҳофиз, Навоӣ

Шоири ватансаро. Агар умр вафо мекард, имрӯз Пиримқул Сатторӣ 80-сола мешуд

Номи Пиримқул Сатторӣ ҳамчун шоири шаҳир ва устоди навшоирон дар солҳои 70-80-уми садаи 20 дар водии Вахш вирди забонҳо буд. Рисолатеро, ки дар тарбияи шоиршавандаҳо устод Боқи Раҳимзода дар пойтахт ба ҷо меовард, дар Вахшонзамин ў ба сомон мерасонид.

Пирумқул Сатторӣ 27 июли  соли 1940 дар деҳаи Ҳавзи ноҳияи Бойсуни вилояти Сурхондарёи Ҷумҳурии Ўзбекистон ба ба дунё омадааст. Соли 1962 факултаи таъриху филологияи ДДОД ба номи Т. Г. Шевченко (ҳоло ДДОТ ба номи С. Айнӣ)-ро хатм кардааст. Баъдан ба шаҳри Қурғонтеппа омада, ходими адабии рўзномаҳои «Вахш»-у «Ҳақиқати Қўрғонтеппа» буд ва дар як вақт дар мактаби миёнаи рақами 45 ноҳияи Бохтар(ҳоло Кўшониён)

Страницы