Эмомалӣ Раҳмон-ин марди олами сиёсат, абармарди таърихи миллат, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як суханронӣ ба он таъкид намуд, ки хизмати занон шоистаи он аст, ки исмашон ҳамеша ба забон бурда шавад, на ки соле як бор аз вуҷудашон ёд орем. «Модарону бонувонро на танҳо дар рўзҳои ҷашн гиромӣ дорем, балки дар зиндагии ҳаррўза ба қадри худфарсоиву ҷоннисорӣ, муҳаббату меҳрубонӣ ва порсоии онҳо расем ва мақоми баландшонро пос
Шоири халқии Тоҷикистон, муаллифи Суруди миллӣ Гулназар Келдӣ, ки дирӯз ҷаҳони фониро тарк гуфта, дунёи абадиятро хонаи охирати худ ихтиёр кард, дар дили ҳазорҳо дӯстдорони шеъру сухан мисли номи Рӯдакиву Мавлавӣ, Саъдиву Ҳофиз, Камолу Туғрал, Айниву Турсунзода ва Қутбиву Лоиқ ҷовидон боқӣ мемонад. Устод Гулназар бо табъи худодод ва завқи баланд ба ҷодаи эҷод қадам ниҳода, умри бобаракати хешро
Имрӯз баъди як бемории начандон тӯлонӣ Шоири халқии Тоҷикистон, муаллифи Суруди миллӣ Гулназар Келдӣ аз олам даргузашт. То ин лаҳзаҳо шабакаҳои иҷтимоӣ аз таъзияи шогирдону мухлисон ва алоқамандони шеъри Гулназар пур шуд. Гулназар Келдӣ аз ҷумлаи шинохтатарин адибони кишвар аст, ки миёни ҳаводорони каломи баъдеъ аз маъруфияти хос бархӯрдор аст. Дар назму наср қувва озмудаву ҳамеша муваффақ будааст. Ҳар сол дар остонаи зодрӯзи шоир аксари нашрияҳое, ки
Муаллифи Суруди миллӣ, Шоири халқии Тоҷикистон Гулназар Келдӣ ин шабу рӯз дар бемористони “Истиқлол” гирифтори беморист ва тибқи хабарҳо аз дирӯз зери дастгоҳи нафаси сунъист. Ду рӯз пештар дар тамос бо ҳаводорони шеър ва дӯстонаш ҳоли худро хуб арзёбӣ карда буд. Дар зер мақолаи профессор Абдунабӣ Сатторзодаро меорем ва ба шоири маҳбуб аз даргоҳи Худованд шифои комил мехоҳем.
Охири ҳафтаи гузашта аз номи Қурбонова Дилноза, вилояти Хатлон, ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ, деҳаи Гулобод, ҷамоати Қ. Гиёев ин мактуби сипосгузорӣ аз фаъолияти Китобхонаи миллӣ расид. Зоҳиран Дилноза Қурбонова аз ин масофаи дур китобҳои электрониро аз тариқи Китобхонаи электронӣ мехонад. Аз ин қабл ҳам мо чунин номаҳо зиёд дастрас мекардем, вале онҳоро изҳори назаре медонистем, ки аз фаъолияти Китобхона ва кормандонаш навиштаанд ва чоп намекардем. Аммо
Ба шоири инқилобӣ Сулаймон Лоиқ
Нестӣ ту Лоиқи ғамҳо[1] дигар,
Лоиқи андӯҳу мотамҳо дигар.
Шаҳрбанди худ наӣ, разми туро
Мешиносад ҷумла оламҳо дигар.