Чунин ном дошт ҳамоише, ки баъд аз зӯҳри имрӯз бо ширкати ҷамъе аз донишмандон, пажӯҳишгарон, устодони бахши журналистика дар Китобхонаи миллӣ баргузор шуд. Ин ҳамоиш ба ба муносибати Рўзи матбуоти тоҷик бахшида шуда буд.
Ҳамасола ҷомеаи журналистии тоҷик иди касбии худро 11 март, ки ба рӯзи нашри аввалин рузномаи тоҷикӣ - «Бухорои шариф» рост меояд,
Модар шахси муқаддас аст. Вақте ки симои ў пеши назар меояд, аз чашмони ў, балки аз тамоми ҳастияш нур меборад. Ин нур роҳи ояндаи ҳаётамонро равшан месозад. Зан-модар аз ҳама қиматтарину азизтарин шахс дар олами ҳастист. Мехри беҳамтои модар ба мисли хуршед дар рўз ва мисли моҳтоб дар шаб шуъла мезанад, ки ба тамоми олам саховатмандона нур мепошад, ишқи поки модар ба мисоли чашмаҳо пурҷўшест, ки ташту биёбонро гулистон мекунад.
Бузургон гуфтаанд: «Дар хонае,ки зан–модар
Обрўи аҳли дин аз хоки пои модар аст
Ҳар чӣ дорад ин ҷамоат аз дуои модар аст
Он чӣ дар васфи биҳишт фармуд Қуръони карим
Соҳиби Қуръон бигуфто, зери пои Модар аст
Дар сарзамини зебоманзараи мо баробари омадани фасли зебои сол баҳори нозанин идҳои зеботарини мо шуруъ мегардад.
