Ҳам шоир буд ва ҳам рӯзноманигор, ҳам нависанда ва ҳам фарҳангнавис, ҳам пажӯҳишгар ва ҳам мутарҷим. Ҳунари ровигӣ дошт, ғазалиёти классиконро хеле хубу ҷолиб мехонд. Садои ҷаззоб дошт, шеърро ба маъно мехонд, аз қироаташ кас ба маънии шеър мерасид.
Аҳмади Шомлу ( тахаллусҳояш «А» (Алиф), «Бомдод» ва «Субҳ»; 12 декабри соли 1925 дар шаҳри Теҳрон ба дунё омадааст. Шоири эронӣ. Таҳасилоти ибтидоӣ ва мутавасситаро ба таври
Аз марги нобаҳангоми мутарҷими шинохта Ҳабиб Аҳрорӣ 36 сол сипарӣ шуд. Агар умр вафо мекард, имсол садушашсола мешуд. Ҳабиб Аҳрорӣ беҳтарин повесту румонҳои машҳури адабиёти ҷаҳонро ба тоҷикӣ баргардон кардааст. Шоҳкории Лев Толстой “Ҷанг ва сулҳ” низ бо заҳмати вай тоҷикӣ чоп шудааст.
Ҳабиб Аҳрорӣ мутарҷим ва нависандаи тоҷик 15 августи соли 1913 дар шаҳри Самарқанд таваллуд шудааст. Коркуни хизматнишондодаи маданияти ҶШС Тоҷикистон (1973). Ширкаткунандаи ҶБВ (1941-1945).
Баъд аз пош хурдани собиқ Иттиҳоди Ҷумҳуриҳои Шуравӣ Сотсиалистӣ кишварҳои навтаъсис алалхусус давлатҳои мустаъқили Осиёи Марказӣ аз ҷумла Тоҷикистон дар заминаи биною иншоотҳои аҳамияти ҳарбидошта қувваҳои мусаллаҳи хешро бунёд намуданд. Вазъи душвори ҳарбию сиёсии он солҳо мутассифона имкон надод, ки Тоҷикистон аз мероси бою ғанӣ,
