Аз матои рағза бештар чакман медўзанд ва он яке аз афзори болопўши чўпонҳо ба шумор меравад, чунки барфу боронро аз худ намегузаронад. Дар Варзоб занҳо дар дукони заминӣ рағзаҳои нисбатан дурушт мебофтанд, ки он барои пайтоба истифода мешуд. Дар деҳаҳои Дарвоз аз матои рағза шалворҳои ғафси пашмин тайёр мекарданд, ки он «шорағза» ном дошт ва барои иҷрои корҳои вазнин дар фасли зимистон, инчунин барои човандозҳо дар мусобиқаи бузкашӣ хеле мувофиқ буд.
Рағза матои дурушти пашминиест, ки риштааш аз пашми
Ҳунармандон барои мустаҳкам намудани гилмоя, мӯй, намакхок ҳамроҳ мекарданд. Онҳо гилмояи тайёрро ба қолабҳо рехта, сипас онро дар хумдонҳои яктарафа ё дутарафа гузошта, дар ҳарорати хеле баланд мепухтанд. Баъд аз пухта шудан, ба рӯйи порчаҳои сафол сир медавонданд. Сирро аз алафҳои чилбанд (чилбуғум) чоройна ва рангҳои минералӣ аз қабили оксиди мис, манган, оҳан, кобалти дар ишқор ҳалшуда тайёр мекарданд. Ҳунармандони кошисоз агар мехостанд ба кошиҳо сир давонанд, ду се маротиба дар оташ мепухтанд.
Он гуна ки аз таърих медонем, миллати тоҷик аз замонҳои қадим бо
Рӯзи Модар ва базми гулҳо. Анъанаи дерин дар Китобхонаи миллӣ. Ҳамасола дар остонаи Рӯзи модар таҳти унвони “Дар сӯҳбати гулҳо” дар Китобхонаи миллӣ бо ширкати ҷамъе аз суханварону ҳунармандон аз зумраи бонувон чорабинии фарҳангӣ баргузор мешавад.
Субҳи имрӯз бо ташаббуси шуъбаи тарғиб ва баргузории чорабиниҳои фарҳангии Китобхонаи миллии Тоҷикистон чорабинии фарҳангии идона
Туризм ё худ сайёҳӣ дар дунёи муосир ба як санъати муҳими даромадзо ва судовар табдил шудааст. Имрӯзҳо таваҷҷӯҳ ба сайёҳӣ ва бунёди зербиноҳои зарурӣ барои ҷалби сайёҳон аз саросари дунё, бахши аъзами даромади бархе кишварҳои ҷаҳонро ташкил медиҳад.
Бузургии зан – модар пеш аз ҳама дар он таҷассум меёбад, ки ў чароғи хонадон, идомадиҳандаи насл, тарбиякунанда ва ба камолрасонандаи фарзанд, инчунин нигоҳдорандаи забон, таърих ва фарҳанги миллӣ мебошад. Пайғамбари ислом ҳазрати Муҳаммад (с) дар яке аз ҳадисҳои худ мефармоянд : “Чаҳор чиз саодати шахс аст: ҳамсари шоиста, фарзандони хайрхоҳ, рафиқони хуб ва рўзӣ дар Ватан ».
Нашриёти «Бухоро», китоби «Умре бо радио»-и муҳаққиқ, рўзноманигор ва муовини аввали директори Радиои Тоҷикистон Обидҷон Саидзодаро аз чоп баровард. Ин китоб доир ба зиндагӣ, фаъолият ва заҳматҳои яке аз собиқадорони соҳаи радио ва театр Ҳалима Насибулина буда, саҳми ўро дар рушду нумуи кори радио бозгў мекунад.
Муҳаққиқи варзидаи журналистика профессор Иброҳим Усмонов дар пешгуфтори китоби мазкур менависад, ки «Ҳилима Насибулина ҳамчун режиссёри радио намунаҳои беҳтарин асарҳои театрҳои тоҷикро ба навори радио сабт карда, ба ин кор машҳуртарини актиёрони мамлакатро ҷалб намуд». Дар воқеъ таҳия ва сабти барномаҳои адабӣ-драмавии Радиои