Дар ҳама давру замон китоб яке аз воситаҳои расонанда ё маҳфуздорандаи шинохти ҳамаҷонибаи масоили илмӣ, фарҳангӣ, иктисодӣ, сиёсию динӣ ва нигаҳдорандаи таърихи башарият дар ҷаҳон ба ҳисоб мерафт. Инсон маҳз ба воситаи китоб илму маърифат омўхта, фарҳанг ва ҷаҳонбинии худро ташаккул медиҳад. Агар ба таърих назар афканем, китоб заминаест барои рушду нумуи ҷомеаи башарӣ ва офариниши шахсиятҳо. Зеро баъд аз пайдоиши китоб
Кормандони шуъбаи коркарди адабиёт шурўъ аз моҳи январи соли равон 10 ҳазору 624 нусха китобҳо қабул ва ба танзим даровардаанд.
Аз ин миқдор 6 ҳазору 989 нусха ба шуъбаи нигоҳдории китоб ва 2 ҳазору 369 нусха ба фонди ёрирасон ирсол шудааст.
Инчунин, ба шуъбаи Абонементи байни китобхонаҳо, шуъбаи махсус, матбуоти даврӣ, рисолаҳои илмӣ ва ғайра низ китобҳо ва рӯзномаву маҷаллаҳои нав ирсол шуданд.
Мавҷуди лоиқи тафаккури – инсон ягона офаридаи табиат мебошад, ки таҷрибаи гузаштаро метавонад омўзад, аз насл ба насл расонад, ба инобат гирад ва аз он самаранок истифода намояд, то аз иштибоҳоти таърихӣ худ ва миллати хешро эмин нигоҳ дорад.
Дар ин самт муҳити маънавӣ, аллбата нақши ҳаётан муҳим мебозад. Тасаввуроти аслӣ дар бораи бунёди Ватан, Миллат, Давлати миллӣ дар заминаи ҳамин навъ дарки олам- орзуи мансубият
