Тоҷикистон чун кишвари куҳсор аз ҷиҳати захираҳои табиӣ бой мебошад. Дар водиҳо ва куҳҳои сар ба фалак кашидаи ин диёри зебоманзар боигариҳои зиёд зери он нуҳуфтаанд. Ҳудуди имрўзаи Тоҷикистон дар самти омўзиши ҷисмҳои куҳӣ борҳо аз ҷониби олимон ва татқиқотчиёни ватанию хориҷӣ дар даврони шўравӣ мавриди таҳқиқ қарор гирифтааст. Яке аз чунин омўзишҳо солҳои 1932 то 1935 дар ҳудуди Осиёи Миёна аз ҷумла дар қатор куҳҳо ва
Дастуре, ки ҳоло мехоҳем муаррифӣ кунем, қисми сеюм аз силсилаи “Адибони Ҷумҳурии Тоҷикистон” аст ва мураттибонаш онро “тавсияҳои методию библиграфӣ барои китобдорон” номидаанд.
Ин китоб тоза рӯйи чоп омадааст ва аз зиндагинома ва осор адибони шинохтаи кишвар - Абулқосим Лоҳутӣ, Ҷалол Икромӣ, Раҳим Ҷалил, Мирсаид Миршакар, Боқӣ Раҳимзода,