Кӯдакон ва наврасон

Аз “Намунаи адабиёти тоҷик”. Қозӣ Муҳаммадшариф Садри Зиё (Таваллуд- 1282)

 Ғазал

Карда афъии ду зулфат зи ясору зи ямин

Баҳри қатли мани бечора зи ҳар гўша камин.

Зулфи мушкини пур аз чини ту ишратгаҳи дил,

Чашми маҳмури пур аз нози ту ғоратгари дин.

Эй лаби лаълу рухат лолаву чашмат наргис,

Рашки зулфу мижаву холу хатат оҳуи Чин!  

Академик Ирина Каримова дар бораи як китоби Абдуғаффори Партав

​Ин сарсухан бо номи “Васофи  илму маориф” дар китоби адиб ва рӯзноманигори шинохта Абдуғаффори Партав “Истиқбол” чоп шудааст. Он замон муаллифи пешнавишт Президенти Академияи таҳсилоти Тоҷикистон буд. Ва чун як тан аз сарварони маорифи кишвар ба ҳикояву очеркҳое тақриз навиштааст, ки ба муаллим бахшида шудаанд. Ки тоби мазкур соли 2010 чоп шудааст ва хонандагони азиз онро метавонанд дар толори хониши кӯдакон ва наврасони Китобхонаи миллӣ мутолиа намоянд. Инак, он сарсухан:

Номи  Абдуғаффори Партав  (Партоев)  ба кормандони  соҳаи маорифи  ҷумҳурӣ  ҳанўз  аз   солҳои  70-уми  асри  гузашта, 

Тақдими 157 китоби кормандони шуъбаи кӯдакон ва наврасон ба Китобхона

Кормандони шуъбаи кўдакон ва наврасони Муассисаи Давлатии Китобхонаи миллӣ   аз китобхонаи шахсии худ барои ғанӣ гардонидани фонди умумии  Китобхона 157 китоб ҳадя карданд ва мегӯянд ин иқдомашон минбаъд идома хоҳад кард.

Ҳоло хонандагон метавонанд аз китобҳое чун А. Самадзода «Нек ва бад», У. Кўҳзод «Ҳайҷо», Р. Амонов «Навбаҳори чашмасор», Р. Раҳим «Ниёиш», А. Шукўҳӣ «Откуда вода течёт», В. Багаминов «Огонёк 

Ғолибони даврҳои аввали озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст...”

Онҳоеро муаррифӣ мекунем, ки аз ҷумлаи аъзои ҳамешагии толори хониши кӯдакон ва наврасон буда, аз фаъолтарин ширкаткунандагони маҳфилҳои ин шуъба мебошанд. Онҳо ҳар рӯз меоянд ва китоб мехонанд, ба озмун омодагӣ мебинанд. Шавқу завқе, ки ба китоб доранд, моро ҳам водор кард дар бораашон ин ҷо нависем.

Каримова Мадина 5 ноябри соли 2008 дар оилаи зиёи ба дунё омадааст. Ў сокини деҳаи Гулбоғи ҷамоати деҳоти Чорбоғи ноҳияи Варзоб аст. Айни ҳол  хонандаи синфи 5-уми МТМУ- № 47 мебошад. Ў аъзои шубаи кўдакон ва наврасон буда, дар 

Аз “Намунаи адабиёти тоҷик”. Мирзоҳайит туқсабо Саҳбои Вобкандӣ (Аз тумани Бухоро, шаҳид-1336/1918)

(Аз тазкираи Садри Зиё)

Гуфтам: Ҳама побанди ту шуд. Гуфт: Шумо чӣ?

Гуфтам: Зи ғамат сўхт дилам. Гуфт: Ба мо чӣ?

Гуфтам: Чи шавад ҳосили мо? Гуфт: Надонам.

Гуфтам: Ба сарам даст бинеҳ. Гуфт, ки по чӣ?

Гуфтам: Кӣ бувад ошиқи ту? Гуфт, ки Саҳбо. 

Меҳргон ва сабати пурмеваи он дар маҳфили “Дастони моҳир”

Дар шуъбаи кўдакон ва наврасони Муассисаи давлатии Китобхонаи миллии Тоҷикистон  бахшида ба ҷашни «Меҳргон» маҳфили вижа доир шуд. Чун анъана ба хонандагони хурдсол дар бораи ҳадафи мавзӯъ маълумот доданд. Дар бораи Меҳргон, маънии истилоҳ ва чигунагии ин ҷашнвора як суҳбати муфассал ва хотирмон доир шуд.

Ба хонандагон аз ҷумла гуфта шуд, ки: Меҳргон яке аз қадимтарин идҳои фасли сол аст, ки таърихи ҳафтҳазорсола дошта, баъд аз ҷашни Наврўз дуюми иди муборак ва пуршукўҳи ниёгонамон ба ҳисоб мерафт. 

Страницы