илмӣ ва тадқиқотӣ

Китобхонаи миллии Тоҷикистон нашри «Тақвими ҷашн ва санаҳои муҳими Ҷумҳурии Тоҷикистон»-ро идома мебахшад. Чопи он соли 1964 шурўъ гардид, ба истиснои солҳои 1993-1996 ҳар сол ба забонҳои тоҷикӣ ва русӣ хидмати хонандагон гузошта мешуд. Зимнан, нусхаҳои электронии он, яъне солҳои 2015-2020 дар сомонаи Китобхонаи миллии Тоҷикистон (www.kmt.tj)

Абӯали ибни Сино дар Аврупо бо номи Авитсена машҳур аст. Ӯ соли 980-ум дар деҳаи Афшона (Лагдака)-и ноҳияи ҳозираи Рометани Бухоро таваллуд ёфтааст ва соли 1037-ум дар сини 57 солагиаш дар Ҳамадон фавтидааст. Номи илмии ў Шайхурраис, номи худаш Ҳусейн ва номи падараш Абдулло ибни Синост. Бахшида ба ҳаёти Абӯалӣ ибни Сино дар китоби Бобоҷон Ғафуров «Тоҷикон» ривоятҳо хеле хуб оварда шудааст. Абўали ибни Сино ҳанўз дар синни ҳаждаҳсолагӣ,

Ба муносибати 1150-солагии донишманди овозадори тоҷик Абӯнаср Муҳаммад ибни Муҳаммад ибни Тарғун ал-Васичӣ ал-Форобӣ ва 20-солагии рушди илмҳои риёзию табиӣ ва техникӣ дар Тоҷикистон аз тарифи доктори илмҳои физика ва математика, профессор Абдулҳай Комилӣ китобчае бо номи «Форобинома» дар нашриёти «Ганҷи хирад» рӯйи чоп омад.

Дар китобча андар санаи таваллуду вафот, зодгоҳ, андар мансубияти нажодӣ, намунаҳое аз тасвири хаёлӣ, андар сафарнома ва манзили охират, андар фарзандони номбардор ва андар таърифу таснифу раддабандии донишҳои замони

«Таърихи Табарӣ» аслан бо забони арабӣ таълиф шудааст. Санаи  таълифоташ маълум нест. Онро соли 963 вазири давлати Сомониён Мир Абўалӣ бинни Муҳаммад Балъамӣ ба забони тоҷикӣ гардонида, ба асар иловаҳо дохил кардааст. Аз ҳамин ҷиҳат таҳқиқотчиён «Таърихи Табарӣ»-ро ба Балъамӣ ҳам нисбат медиҳанд. Садаи ХV1 Ваҳидӣ Балхӣ «Тарихи Табарӣ»-ро бо забони ӯзбекӣ тарҷума карда

Дастхатҳо доим ҷустуҷў мешаванд. Қисме аз дастхатҳо, ки дар пўст менавиштанду баъди муддате онро тоза мекарданд ва дастхати дигар сабт менамуданд, ба нестӣ рафтанд. Дастхат китоби чопӣ нест. Дастхатро агар аз даст бидиҳанд, онро барқарор кардан номумкин бувад. Мегуянд, ки бисёр осори ниёгон пурра нестанд.Ҳиссае аз онҳо дастрас шудаасту бас. Кӣ гуфта метавонад, ки бо иллати задухурдҳои Искандари Мақдунӣ, арабҳо,Чингизхон чӣ қадар дастхатҳои нодир барбод рафтаанд?

Аз ҳудудҳои Машриқзамин берун шудани дастхатҳои ниёгон ҳам бесабаб нест. Ин ба тариқи тороҷгарӣ,  тўҳфагузорӣ, хариду фурӯши тоҷирон ва

Сатҳи фарҳангии ҳар як миллат, аз ҷумла тоҷикон, ба вазъи фаъолияти китобхонаҳо ва дигар марказҳои фарҳангӣ ва илмии ҷумҳуриявӣ алоқамандии калон дорад. Дар ин самт вазифаи  муассисаи давлатии Китобхонаи миллӣ хамчун маркази илмӣ ва методӣ барои барномасозӣ ва дастурдиҳии ҳама китобхонаҳои кишвар   хеле бузург ва назаррас мебошад. Ташаккули дурусти  фарҳанги китобдорӣ  ва омўзиши асосҳои