«Моро зарур аст, ки ёдгориҳои таърихии худро ҳифз кунем, обод гардонем ва ба онҳо ҳамчун ҷузъи таркибии сарнавишти миллати куҳанбунёдамон муносибат намоем.
Эмомалӣ Раҳмон
Вобаста ба ҳифзу нигоҳдошти ёдгориҳои
Бо иқдоми неки Роҳбарияти Китобхонаи миллии Тоҷикистон, бевосита муҳтарам Файзализода Ҷ.Х. дар ҳамкорӣ бо ташкилоти ҷамъиятии «Ҳифзи ёдгориҳои таъриху фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» дар муассиса, ташкилоти ибтидоии ҷамъиятии «Ҳифзи ёдгориҳои таъриху фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон» созмон дода шуд. Ин шаҳодати он аст, ки роҳбарияти китобхона баҳри ҳифзи
Марказонидани маҷмўи китобхонаҳои бачагона ба баландшвии дараҷаи кории ҳар як китобхона оид ба тарбия ва маълумотнокии насли наврас мадад расонида, имкониятҳои истифодабарии фонди китобиро васеъ мекунад, дар беҳтаргардонии роҳбарии хониш шароити мусоид фароҳам меоварад, системаи
Як давраи омӯзишие, ки аз аввали моҳи феврал бо ибтикори Маркази такмили ихтисоси Китобхонаи миллӣ барои сардорону муовинони шуъбаҳо, бахшҳо ва марказҳо оғоз шуда буд, ахиран ба поён расид. Ин давраи омӯзишии кутоҳмуддат “Таҳияи ҳуҷҷатнигорӣ” ном дошт. Омӯзгорон барои ин давраи омӯзишӣ аз Академияи идоракунии даввлатии назди
Аз ҷумлаи вазифаи муҳими китобхона интихоб ва таҳияи мавод аст, ки битавонад барои ҳар яке аз муроҷиин муфид ва арзишманд бошад. Ризоияти хонанда аз китобхона мустақиман ба навъи китобе марбут аст, ки дастраси вай қарор дода шудааст. Дар интихоби китоб, усули куллӣ вуҷуд дорад, ки барои ҳар навъи китобхона амалӣ ва лозим аст. Аммо, қабл аз пардохтан ба ин усул бояд ҳадафҳои китобхонаро равшан сохт. Мусалламан ҳар китобхона ба сабаби навъи он аст, ҳадафи ҷудогона дорад. Бо ин ҳама ҳадафҳое вуҷуд доранд, ки барои ҳамаи китобхонаҳо содиқ буда ва равшангари роҳи ҳар китобхонае мебошанд.
Ин аст, ки устоди арзишманд Юрий Николаевич Столяров қаблан ба ин кор даст зада китобхонаро аз дидгоҳи мактаби «усули раҳёфти низомёфта» баррасӣ намудааст. Дар ин мактаб ду усули таҳқиқ – «бакороӣ» (функсионализм) ва «сохторӣ» (структурализм) мавриди истифода қарор гирифтааст. «Бакороӣ» ба унвони як равиши мутолиа шевае аст, ки пажўҳишгар ҳар унсури китобхонаро
Китоби Қурбоналӣ Бӯриев “Таърихи библиографияи кишоварзӣ” соли 2011 дар нашриёти “Ирфон” чоп шудааст ва аввалин пажӯҳиши фарогир дар бораи библиографияи кишварзӣ мебошад. Муаллиф менависад, ки библиографияи кишоварзӣ яке аз қисмҳои библиографияи умумӣ ба ҳисоб меравад. Бинобар ин марҳилаи пайдоиши библиография аз нахустин эҷодиёти мақсадноки муаллифони қадим, ба мисли нигораҳои мешсор дар қаторкўҳҳои Помири Шарқии Тоҷикистон ва зиёда аз ҳазорҳо осори хаттии аҷдодони мо ҳаккокӣ шудаанд, оғоз меёбад. Дар онҳо асосан манзараҳои шикори одамони қадим, ҳайвоноти гуногун, лаҳзахои ҷудогонаи зисти одамон ва ғайраҳо инъикос гаштаанд.
