библиографияи миллӣ

Абдуғаффори Партав аз ҷумлаи касонест, ки ҳам рӯзноманигорӣ ва ҳам нависандагӣ кардааст. Ҳикояву повест ҳам навиштаву очерку лавҳа низ. Ва гоҳи дигар кори тарҷумонӣ ҳам кардаааст. Дар муаррифиномаи Иттифоқи нависандагон дар бораи ӯ мехонем:

АБДУҒАФФОРИ ПАРТАВ (Партоев Абдуғаффор) 13 августи соли 1943 дар деҳаи Арали ноҳияи Куйбишев (ҳозира Абдураҳмони Ҷомӣ) таваллуд ёфта, мактаби миёнаро дар зодгоҳаш хатм кардааст. Пас аз хатми факултаи филологияи Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г. Шевченко ба кори матбуот гузашта, дар рӯзномаҳои «Маориф ва маданият» («Маданияти Тоҷикистон – «Адабиёт ва санъат»), нашриёти

Озарахш шояд ба муаррифии зиёд ниёз надорад. Аз шоирони маъруфи кишвар аст. Беҳтарин мутриб, беҳтарин оҳангсоз ва барои ҷавонони эҷодгар беҳтарин устод. Инҳо чанд ҳарфеанд, ки дар остонаи зодрӯзи адиби номвар дар шабакаҳои иҷтимоӣ рехтанд. Ва он чӣ гуфтанду хондем арзёбии ҳаводоронаш аз шеъри ӯ, баҳои мунаққидон ба ашъораш буд. Ва расмҳое ҳам интишор ёфтанд, ки лаҳзаҳои зиндагии ӯро таҷассум мекарданд. Ӯ дар саҳна ҳам шеърашро мехонад ва ҳам таронаҳои хуш месарояд.

Агар умр вафо мекард, бастакори нотакрор Абдулфаттоҳ Одинаев имсол ба 80 медаромад. Дареғо, ки умри шахсиятҳои маъруф кутоҳ аст. 8 сол пеш олами моро тарк кард ва ба раҳмати Ҳақ пайваст. Вале асарҳои ҷовидонааш умри ӯро тӯлонӣ карданд. Имрӯз ҳам аз шабакаҳои гуногуни радио ва телевизион мутрибон оҳангҳои ӯро менавозанд ва ҳофизон таронаҳои ӯро месароянд. Ҳамин аст ҳикмати зинда мондани баъди рафтан.

Абдулфаттоҳ Одинаев 22 июли соли 1938 дар деҳаи Гузари ноҳияи Совет (ҳоло Темурмалик) ба дунё омадааст. Соли 1957 Омўзишгоҳи мусиқии шаҳри Сталинобод ва соли 1962 Консерваторияи давлатии

Чӣ метавон гуфт, ки аз Раҳмон Остон ҳарфҳои ногуфта зиёданд. Инсоне буд самимӣ, хоксор, донишманд ва ба маънои томаш зиёӣ. Соҳибқалам, ҳам ҳикоя навишту ҳам очерку лавҳа ва ҳам аз хуштарин лаҳзаҳои рӯзгор гузоришҳои зинда омода кард. Замоне буд, ки аз аввалинҳо шуда барои пойтахти кишвар шабакаи телевизиониро роҳандозӣ кард.

Аммо ин умр, ки ба касе вафо намекунад, ба ӯ низ вафо накард. Чор сол пеш дар як рӯзи сарди зимистон олами моро тарк кард. Ҳоло агар зинда мебуд, аз баҳори 65-уми умраш гул мечид.

Ёдаш ба хайр!

Ман мутаҳаййир ба рӯи ӯ нигоҳ кардам. Фармуд, ки як шеърамро ба коғаз кӯчонам. Ман ҳам сабабашро напурсида, шеърамро кӯчонидаму Толис варақаи шеърамро аз дастам гирифта, ба киса андохт. Ман чизе нагуфтам, фақат аз хаёл гузаронидам, ки шояд ба газетаи девории факултет медиҳад… Баъди тахминан ду се ҳафта Толис газетаи "Пионери Тоҷикистон"-ро ба ман дароз кард. Чун онро кушода бинам, ҳамон шеър бо сарлавҳаи "Аълохон" дар газета чоп шудааст. Ба рӯйи Толис бо миннатдорӣ нигаристам. Ӯтабассум карда, табриккунон  самимона дастамро фишурд. Он аввалин шеъри ман буд, ки ба хонандагон расид".

Муҳаммадалишоҳи Ҳайдаршо 18 апрели соли 1928 дар шаҳри Хоруғ 

Имрӯз, 20-уми июли соли 2018 Шоири халқии Тоҷикистон, Раиси бахши Суғдии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон Аҳмадҷони Раҳматзод ба синни мубораки 65 қадам ниҳод. Аҳмадҷони Раҳматзод аз ҷумлаи шоирони тозагӯи тоҷик аст, ки бо ашъори дилписандаш миёни мардум маъруфият дорад.