Шогирд ва муосири Исмати Бухороӣ ва маддоҳи Султон Халил аст.
(Аз Давлатшоҳӣ)
Ман зи бахти шўри худ бирёнам, эй пистадаҳон,
То ба гирди шаккари ту раста мегардад набот.
Ташналаб дар Карбалои ҳаҷр мемирам, аҷаб,
Инсон касби худро дўст дораду шефтаи касби худ бошад, ҳеҷ душвориро эҳсос намекунад. Зеро муҳаббати касб аз ҳама болотар аст. Ин суханонро дар бораи устоди ботаҷриба, муаллимаи ҳалиму меҳрубон Раъно Камолова низ метавон гуфт.
Раъно Иззатуллоевна Камолова соли 1976 Донишкадаи давлатии педагогиии ш. Душанберо бо ихтисоси омўзгор бомуваффақият хатм намуд. Фаъолияти меҳнатиашро аз соли 1977 дар яке аз
Ба шоири инқилобӣ Сулаймон Лоиқ
Нестӣ ту Лоиқи ғамҳо[1] дигар,
Лоиқи андӯҳу мотамҳо дигар.
Шаҳрбанди худ наӣ, разми туро
Мешиносад ҷумла оламҳо дигар.
Шоири маъруфи Афғонистон Сулаймон Лоиқ рӯзи иди Қурбон, 31 июл, дар яке аз бемористонҳои шаҳри Франкфурти Олмон дар синни 90-солагӣ аз олам даргузашт. Дар ин бора Раззоқ Аҳмадзай, хоҳарзодаи Сулаймон Лоиқ, ба Sputnik Тоҷикистон хабар додааст.
«Лоиқ дар як ҳамлаи интиҳории ёздаҳ моҳи пеш дар Шашдараки Кобул аз тарафи рости баданаш ҷароҳати шадид бардошт ва як ангушти дасти
