Ҷанги дуюми ҷаҳонӣ аз рўи миқиёсу андоза даҳшатноктарин ҷанг дар таърихи башарият буда, дар он беш аз 72 давлати хурду бузурги олам ширкат варзиданд. Теъдоди сафарбаршуда зиёда аз 110 миллионро ташкил медиҳад. Дар натиҷаи ин ҷанг кишварҳои зиёде хароб гаштанд ва бештар 50 миллион нафар қурбон ва садҳо миллион нафар аҳолии мамлакатҳое, ки ба гирдоби азоби тоқатшикан гирифтор гаштанд. Дар натиҷа неруи тавонои мардум руҳи шикастнопазирии душманро
Таҳти роҳбарии Абдушукур Назаров зиёда аз 10 нафар рисолаи номзади ва докторӣ ҳимоя кардаанд. Муаллифи зиёда аз 150 асари илмӣ ва методию таълимӣ, аз чумла 10 монография, 12 дастури таълимӣ мебошад. Иштироккунандаи як қатор конфронсу ҳамоишҳои байналхалқӣ (Коллеч-Стейшен-ИМА, 1995), Деҳлӣ, (1995), Анталия, (2003), Маскав, (2007) мебошад. Бо ифтихорномаи Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (1991) мукофотонида шудааст.
Аз ҷумлаи шоирони таронасарост. Дар бойгонии радио даҳҳо таронаи ӯ бо садои машҳуртарин сарояндагон маҳфуз аст. Аз соли 1963 то даме, ки ба нафақа рафт, дар бахши мусиқии радиои Тоҷикистон фаъолият мекард ва хеле барномаҳои ҷолибу шунидание аз ҳаёти ҳунармандон таҳияи кардааст.
СОБИР СУЛТОН 9 майи соли 1934 дар деҳаи Шаватки Поёни ноҳияи Айнӣ таваллуд шудааст. Соли 1958 Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанберо хатм карда, солҳои 1958-1962 ходими